Positieve gezondheid en vrijwilligerswerk

Gelukkig zijn er medicijnen voor de meeste aandoeningen, maar het besef groeit dat dat niet altijd nodig of voldoende is. Welzijn en gezondheid hangen nauw samen. Daarom hebben Dordtse huisartsen sinds kort de mogelijkheid een ‘Sociaal Recept’ uit te schrijven.

Het recept verwijst door naar een Sociaal makelaar die samen met de patiënt kijkt hoe het welzijn kan verbeteren. Vrijwilligerswerk kan dan één van de manieren zijn om beter in je vel te komen. INZET078! kijkt dan graag met je mee. Wij weten als geen ander dat je van vrijwilligerswerk gelukkig wordt!

Talent benutten en vriendschap opbouwen

Zo sprak ik twee zussen Fahrah en Isra, beide eind twintig en al vanaf hun puberteit op de vlucht. Je studie door oorlogsgeweld niet af kunnen maken, nooit vriendschappen op kunnen bouwen, nooit je talenten kunnen ontdekken, nooit feestend de nacht door geweest. Hun levenslust na al deze ontberingen is opvallend. In het vluchtelingenkamp hielden ze zich staande door spelletjes te organiseren voor de kinderen. In het COA gingen ze daarmee door. En nu zitten ze stralend bij mij aan tafel: of er niet ergens in Dordrecht vrijwilligerswerk is?

Ik heb ze verwezen naar DOOR, waar de ene zus hoopt haar creativiteit kwijt te kunnen met schilderen en muziek, in ruil voor af en toe een bardienst. De andere zus zag een drumstel staan op het podium en heeft besloten op drumles te gaan. Een vrijwilliger bij DOOR gaat haar helpen. Daarnaast gaan de zussen bij Dordtse Helden aan de slag, een vrijwilligersnetwerk voor jongeren. Ze hopen er eindelijk vriendschappen op te kunnen bouwen.

Door afleiding speelt pijn een kleinere rol

Een ander mooi voorbeeld is de ervaring van Gert. Hij is gastheer in een verpleeghuis en bezorgt dementerende ouderen fijne momentjes met koffie en gebak. Een leuke vent, midden vijftig. Een echte horecaman. Van kroeg tot sterrenhotel, hij had het allemaal gedaan in zijn leven. Toen ik hem voor het eerst ontmoette vertelde hij mij dat een spierziekte daar een einde aan had gemaakt. Hij had last van chronische pijnklachten. Dat leidde tot eenzaamheid en het gevoel niets meer te kunnen betekenen.

Hij was bij die eerste ontmoeting niet blij met mij. De re-integratieconsulent van het UWV had hem min of meer gedwongen om vrijwilligerswerk te gaan doen. Omdat verplicht vrijwilligerswerk nu eenmaal niet bestaat, kon ik niks voor hem doen. Maar daar stond ie dan toch in het verpleeghuis, lachend om mijn verbazing. Hij kon nu veel beter leven met zijn ziekte. De pijnklachten waren natuurlijk niet verdwenen, maar door de afleiding en alle positiviteit die het vrijwilligerswerk hem heeft gebracht, speelt die pijn een veel kleinere rol in zijn leven. Het mooiste van alles was toch wel dat hij weer het gevoel had erbij te horen. En of het daardoor kwam, wist hij niet, maar sinds kort had hij ook weer een nieuwe liefde gevonden. Waar positieve vibes al niet toe kunnen leiden!