‘Het Sociaal wijkteam Leiden heeft mijn leven weer op de rit gezet. Super!’

Ik was als jongen een donderstraal! Ik moest van mijn moeder mijn school afmaken. Ik begon op de technische school. Hier ben ik na één jaar vanaf getrapt! Ik vervolgde mijn weg en ging naar de visserijschool in Katwijk. En ook dit één jaar. Hoe dat komt? Mijn kameraden voeren door de week op zee en verdienden hier veel geld mee, en ik? Ik had vijf gulden… snel naar zee om ook veel geld te verdienen!

Na veel omwegen ben ik uiteindelijk bij een bergingsbedrijf terechtgekomen. Alle papieren gehaald, alles geleerd en de hele wereld gezien. Ik had in die tijd een vriendin in Leiden. Als ik niet op zee was woonde ik bij haar en later met ons dochtertje. In die tijd heb ik ook een boot gekocht. Als zeeman ben ik nu eenmaal graag op het water.

Mijn vriendin kwam plotseling te overlijden. Daarna nog even een andere vriendin gehad, maar dit werkte niet. Ik ben geen gemakkelijk mens om mee samen te wonen en ik ben graag op mijzelf. Dit heeft wellicht ook met mijn posttraumatische stressstoornis (PTSS) te maken. Ik heb als zeeman nooit een eigen plek gehad, maar nu stond ik door omstandigheden op straat.

Door mijn PTSS kan ik onverwachtse zaken niet aan. Ik raak het overzicht kwijt, raak in paniek met alle gevolgen van dien. Ik was de weg kwijt en door mijn PTSS was ik niet meer in staat te werken en ben ik afgekeurd. Na het overlijden van mijn vriendin was ik gedwongen om een appartement te huren boven een bedrijfspand, dit was illegaal maar ik kon nergens anders heen. Ik kon ergens een postadres regelen want anders was mijn uitkering gestopt.