Het positieve effect van de rustpauze van Caecilia
De foto correspondeert ook niet met de werkelijkheid.
Het gezin Van de Berg, bestaande uit moeder Caecilia, vader Peter en zoons Richard (15) en William (21), heeft het al jaren niet gemakkelijk. Vooral Caecilia kreeg het flink te verduren. Zij vertelde in het vorige interview (Klinker december 2014): “Al jaren zorg ik ervoor dat onze zoons zo gelukkig mogelijk zijn. Maar dat gaat me nu opbreken.” Eind vorig jaar heeft zij zichzelf een maand rustpauze gegund in een vakantiehuisje in de bossen bij Arnhem. Hoe was dat voor haar en voor haar gezin? En hoe gaat het nu met Richard en William?
Situatie Richard en William
Richard is 15 en heeft ADHD en een Autisme Spectrum Stoornis. Hij loopt op dit moment vier dagen stage in het bouwbedrijf waar zijn vader Peter ook werkt. Een dag in de week gaat hij nog naar een speciale school met kleine klassen. Stage lopen gaat goed, maar school blijkt telkens een struikelblok. Richard: “Ik zou het liefst alleen maar stage lopen.” Omdat Richard nog drie jaar leerplichtig is, zorgt dit voor problemen op school. Binnenkort hebben Richard, zijn ouders en hun gezinscoach een gesprek op school hierover. Vader Peter: “Van dit gesprek hangt veel af.”
William is 21 en volgt een opleiding tot beveiligingsmedewerker. Daarnaast doet hij vrijwilligerswerk in een zorginstelling. Het is echter de vraag of hij het vrijwilligerswerk voort kan zetten in combinatie met zijn opleiding. Hij heeft ook een Autisme Spectrum Stoornis. William: “Ik word nu individueel begeleid door mensen van KompASS. Het klikt goed, want we houden allemaal van muziek: ik speel gitaar, een begeleidster zingt en een ander is basgitarist.” Het is de bedoeling dat hij wordt klaargestoomd om op zichzelf te gaan wonen met hoogstens een paar uur begeleiding per week.
Rustpauze van moeder Caecilia
Caecilia: “Die maand van huis heeft me echt goed gedaan. Ik ben tot rust gekomen en had tijd om na te denken, ook over mijn eigen jeugd. Ik zat in een vakantiehuisje in de bossen. Doordat onze hond Anouska bij me was, werd ik ook gestimuleerd om buiten te gaan wandelen. Wel had ik de eerste week heimwee, ik miste mijn gezin. Nu merk ik dat ik sterker ben en niet meer zo snel in de put zit. Ik kan het allemaal beter aan.” Peter: “Het was voor haar en voor ons belangrijk om de negatieve spiraal te doorbreken.” Richard: “Na twee weken gingen we bij haar op bezoek en ik zag verbetering; ze was vrijer en vrolijker. Dat vond ik heel fijn.” Peter voegt eraan toe: “En hier thuis liep het goed zonder haar. Soms was er wel een woordenwisseling, maar dat is normaal. Ik heb meteen een actielijst gemaakt voor alle dingen die gedaan moeten worden: eten koken, wassen, opruimen, medicijninname, met de namen erbij. Dat werkte goed. Toen Caecilia weg was, heb ik ook nagedacht over alles.”
Gezinscoach is grote steun
Peter en Caecilia zijn heel blij met hun gezinscoach. Peter: “Vanaf haar komst is alles met een sneltrein gegaan. Vroeger ging alles zo langzaam, dat was heel frustrerend. De lijntjes zijn nu kort, omdat de gezinscoach deel uitmaakt van het Krimpens Sociaal Team. Zo hebben we via haar eindelijk goede individuele begeleiding voor William.” Caecilia verzucht: “Dat hadden ze al jaren eerder moeten doen.” Groot voordeel is dat de ouders in crisissituaties direct beroep op de gezinscoach kunnen doen. Peter: “Ze maakt tijd voor je als dat nodig is.”
Hoe gaat het verder met dit gezin?
Lees in Magazine De Klinker van september 2015 wat de uitkomst was van het gesprek op de school van Richard en hoe het verder met de gezinsleden gaat.