Canada stort zich in de oorlog

Op 10 september 1939 verklaarde Canada de oorlog aan Duitsland. Het volgde daarmee Groot-Brittannië en Frankrijk. Deze beide landen hadden Duitsland op 3 september de oorlog verklaard, nadat de Duitser op 1 september Polen waren binnengevallen.

Op zich opmerkelijk voor een land dat aan de overzijde van de oceaan ligt en zware verliezen heeft geleden in de Eerste Wereldoorlog. Van de ongeveer acht miljoen Canadezen dienden ongeveer 620.000 in het leger. Van hen werden bijna 60.000 gedood en meer dan 150.000 gewond. Vanwege deze inzet werd Canada in 1926 autonoom en in 1931 volgde de onafhankelijkheid van Groot-Brittannië. Ze bleven echter wel onderdeel van het Gemenebest. Anders dan in de Eerste Wereldoorlog kozen de Canadezen er nu zelf voor om deel te nemen.

Vanwege de crisis was het Canadese leger verwaarloost. In maart 1939 bestond het leger uit slechts 4169 officieren en manschappen. Met daarnaast (eind 1938) ongeveer 50.000 reservisten. Het leger was voornamelijk uitgerust met wapens die nog uit de Eerste Wereldoorlog stamden. De marine bestond daarnaast uit 1800 manschappen en de luchtmacht uit 3100. Geen leger dat geschikt is om aan de oorlog deel te nemen. De uitgaven voor de militairen waren toen al een aantal jaren (vanaf 1936) gestegen, maar dat was geen erg impopulaire maatregel. Het werd primair uitgelegd als in het belang van het verdedigen van Canadees grondgebied.

Na de crisis die in 1938 ontstond na het verraad van München verdubbelden de uitgaven door de toenemende oorlogsdreiging. In 1938 kreeg Canada twee lichte tanks en in 1939 volgden er nog veertien. Canada was altijd aangewezen geweest op de Britse oorlogsindustrie, die nu volop draaide om het eigen land te verdedigen. Daardoor kon het leger ook niet snel worden gemoderniseerd. Het is dan ook niet vreemd dat premier King in maart 1939 met de oppositie een beleid had afgesproken dat uitsloot dat Canada in Europa zou bijspringen in het geval van een serieuze oorlogsdreiging.

Met de al aanwezige oorlogsdreiging moest het leger worden aangevuld met vrijwilligers uit de bevolking. Vanwege de economische crisis en meerdere misoogsten in de dertiger jaren telde Canada zeker op het platteland veel werklozen. Wanneer iemand voor het leger tekende betekende dat een loon en een mond minder te voeden. Bovendien tekenden velen ook voor het avontuur om meer te zien van de wereld, ook al leek die zich voor dat moment tot Canada te beperken. Het aantal soldaten steeg, maar ze moesten nog wel worden getraind voor hun taken.

Ondanks de eerdere afspraken met de oppositie noemde opperde de minister van Defensie op 11 september 1939, de dag nadat Canada aan Duitsland de oorlog had verklaard, de mogelijkheid om troepen naar Europa te sturen. Op de 16e werd aan Groot-Brittannië een divisie aangeboden, maar deze moest dan wel door de Britten worden bewapend. Op de 28e werd dit bekend gemaakt en tevens werd gemeld dat een tweede divisie achter de hand werd gehouden. Het duurde echter nog tot december totdat de eerste manschappen werden ingescheept. Op 10 december gingen de eerste 7400, op 22 december een iets groter aantal. Begin februari 1940 kwam de derde groep aan met ondersteunende en technische militairen. De eerste divisie was met 1066 officieren en 22.238 manschappen compleet. Ze hadden echter alleen een elementaire training gehad en tevoren was al duidelijk dat ze nog minstens vier maanden extra training nodig hadden. De uitrusting was ook beperkt. De manschappen hadden weliswaar geweren en gasmaskers, maar geen stalen helmen. De infanterie had lichte, maar sterk verouderde, machinegeweren. De artillerie stamde nog uit de Eerste Wereldoorlog.

Polen was inmiddels door de Duitsers ingenomen. Toen in april 1940 Scandinavië werd aangevallen maakten de Princess Patricia’s Canadian Light Infantry en het Edmonton Regiment zich gereed voor een aanval op het Noorse Trondheim. Maar deze actie werd op het allerlaatst afgeblazen.

Eind mei 1940 overkwam dat ook de 1st Canadian Infantry Brigade die was opgebouwd uit de Royal Canadian Regiment, the Hastings and Prince Edward Regiment, the 48th Highlanders of Canada en the 3th Field Regiment Royal Canadian Artillery toen die op het punt stonden om van Dover naar Frankrijk over te steken. De eerste van een reeks militaire teleurstellingen van de Canadezen en een lang wachten tijdens de zogenaamde Phoney War. Een eerste echte inzet op het Franse vaste land in Dieppe liep op 19 augustus 1942 voor de Canadezen uit op een catastrofe. Het wachten was op een nieuwe meer succesvolle missie.

Bronnen:
historischnieuwsblad.nl
Military history of Canada WW2
Military history of Canada WW1
forces.gc.ca