1975:
de EERSTE HT-race

Tot die tijd werden er op Terschelling wel al jarenlang sprintwedstrijden tussen deze ploegen gehouden. Keer op keer won het ijzersterke team OKA18. De roeiers van de WBS vroegen zich af of het team nog steeds zou winnen als de afstand groter werd. In stamkroeg OKA18 werd vervolgens, onder het genot van flink wat bier, een idee geopperd: Het Kanaal, tussen Calais en Dover. Maar praktijkleraar Gerrit van Leunen, belast met de zorg over de sloepen, was het hier niet mee eens. Van Harlingen naar Terschelling zou het worden. Dat was dichterbij en het leek ze dan ook een prima test.

De 1e HT-race

En zo geschiedde. De prestatietocht werd voor het eerst gehouden ter gelegenheid van de opening van het nieuwe gebouw van de WBS in de haven van Terschelling. Er werd geracet met 2 identieke sloepen: de Houtman en De Rijp. De reddingboten Carlot en de Barkas van Hessel Wiegman zorgden ervoor dat de Houtman en De Rijp veilig in Harlingen aankwamen. Ook deze race werd een grote overwinning voor de ploeg van de OKA18, met Jaap Roos als stuurman. Maar de afspraak dat de sloepen tijdens de oversteek dicht bij elkaar moesten blijven werd niet erg goed nageleefd. Het commentaar van OKA18: “Als we roeien, dan roeien we. We kunnen niet langzaam gaan roeien.” Een overzicht van de teams vindt u in het kader bij dit artikel.

De jaren daarna

Hoewel het in 1976 eerst wat leek weg te zakken, wilde men de tocht toch herhalen. Deze keer deden er 3 ploegen mee. Team OKA18 roeide met de Barentsz naar de overkant en de 2 ploegen van de zeevaartschool bemanden de Houtman en De Rijp. In de jaren daarna groeide het aantal deelnemers gestaag. In 1977 waren het er 4: de Schotse Vier, de Harlinger kustvaartschool Oranje Nassau, de Hogere Zeevaartschool Vlissingen en de WBS roeiden mee. Team OKA18 viel uit elkaar, maar team de Schotse Vier pakte het meteen op. Later zou een ander team onder de naam OKA18 meedoen aan de sloeproeirace.

De tocht van ‘77

Met de start was het vroeger lang niet zo goed geregeld als nu. Ook al was het meer een prestatietocht, er waren genoeg roeiteams die als 1e Terschelling wilden bereiken. Zo ook team de Schotse Vier. De sloepen lagen aan de steiger en als iedereen klaar was, keek men elkaar aan en vertrok. Bij de tocht van ’77 kwam de Schotse Vier erachter dat de ploeg van de Oranje Nassauschool er al 3 kwartier vandoor was! Als een bezetene begonnen ze te roeien, maar het leek tevergeefs. Zonder pardon stuurde de stuurman van de Schotse Vier de Barentsz over de Jacobsruggen.

Het leek goed te gaan, tot de laatste rug. Ze liepen vast. Iedereen sprong overboord en begon te sjorren. Wonder boven wonder kregen ze de sloep los, om vervolgens tóch als 1e de haven van West binnen te varen.