Sagitta zeilsloepenrace

Het is allemaal begonnen in 1982. Dat jaar gingen de roeiers de dag na Hemelvaartsdag voor het eerst de HT-race roeien zonder de begeleiding van de HT-zeilrace. Omdat dit misschien een beetje eenzaam zou zijn, besloot een groep zeilsloepen als begeleiding mee te varen. Om ook nog wat competitie in het programma te brengen werd de zaterdag erna een zeilwedstrijd gevaren. De zeevaartschool had nog een antieke beker staan van kapitein Lieuwen uit Midsland, van de bark Sagitta (1852). Deze beker zou als wisseltrofee fungeren. Hiermee was de Sagitta zeilsloepenrace geboren. De beker is inmiddels helaas verdwenen. Mocht iemand nog weten waar die is…

Route

In de beginjaren was de wedstrijd vaak een bijna dagvullend programma. De route ging dan door het Oosterom, over de Riepel, dan door de Meep naar de Vlieree en weer terug via het Schuitengat. Omdat veel deelnemers dit niet haalden is de route later ingekort tot een heen-en-weertje naar de ‘Riepelton’.

Halen we de finish?

De eerste 20 jaar deden er gemiddeld ruim 25 sloepen mee, de laatste 10 jaar zijn dat er iets minder. Toch lukt het veel sloepen ieder jaar niet om de eindstreep te halen. Stroom en wind spelen daarbij de hoofdrol. Een sloep zeilt niet heel hoog aan de wind. De starttijd wordt weliswaar zodanig bepaald dat de sloepen zoveel mogelijk het getij mee hebben. Maar als de wind het laat afweten, of uit de verkeerde hoek komt, lukt het velen niet om voor de kentering bij de keerton te zijn. Met stroom en wind tegen kom je dan gewoon niet meer vooruit.

Handicap

Er zit natuurlijk heel veel verschil in sloepen. Om toch een wedstrijd te krijgen waar iedereen min of meer gelijke kansen heeft op de overwinning, wordt een handicap toegepast. De sloepen en het tuig worden opgemeten en volgens een formule, gemaakt door Het Sloepwezen, wordt dan een handicap berekend.

Vliegende start

De laatste jaren is er nog een extra dimensie aan het zeemanschap toegevoegd: sloepen mogen, binnen een tijdvak, zelf bepalen wanneer ze starten. Zo kunnen ze proberen de stroom zo veel mogelijk in hun voordeel te benutten. Dit geeft een voorsprong aan ploegen die bekend zijn met de omstandigheden. Het is mede een verklaring dat de sloep Brandaris van Terschelling er de laatste jaren steeds met de wisseltrofee vandoor ging. Uiteraard is dat niet de enige reden: ze blijven ook doorgaan als het even tegenzit. In 2011 brak halverwege de race hun roerblad af. Door te sturen met 3 peddels wisten ze de boot toch op koers te houden en gewoon de overwinning te behalen.

In 2014 scheurde de bovenste gang doormidden en stroomde het water naar binnen. Via een noodreparatie wisten ze tuig en boot overeind te houden en toch weer als 1e te eindigen. Wel zijn er elk jaar meer sloepen die het kunstje leren: de concurrentie wordt groter en dat is leuk.

Traditie

Hoe vaak de Sagitta nu precies gehouden is, is niet helemaal na te gaan. De race is een aantal keren afgelast wegens te veel wind. Waarschijnlijk zitten we nu ongeveer op de 30e editie. De organisatie is dit jaar weer teruggekeerd naar Terschelling. Schippers- en Watersportvereniging Het Wakend Oog zal vanaf dit jaar de Sagitta zeilsloepenrace organiseren. Ze hopen op een succesvolle voortzetting van wat inmiddels een traditie genoemd mag worden.

Opgeven kan nog steeds via de website:
www.wv-hetwakendoog.nl.