Op 21 juni om 9.10 uur begon de 1e roeimarathon van Harlingen naar Terschelling in het kader van het 100-jarig jubileum van de Zeevaartschool. Deelnemers waren de roeisloepen Houtman, bemand door roeiers van OKA 18, en De Rijp van WBS. De harde wind en de tegenstroom aan het begin van het Schuitengat bemoeilijkten het roeien aanzienlijk. Veel water sloeg tegen en over de sloepen en de roeiers waren bedekt met een laag zout. De Houtman wist een voorsprong van bijna een halfuur vast te houden en meerde om 13.35 uur aan in de haven van West-Terschelling. De WBS-ploeg kwam 25 minuten later binnen.
Op 6 juni om een uur of 9 vertrokken 6 roeiploegen in de mist uit Harlingen. De Ruyterschool uit Vlissingen roeide in een 12-mans sloep van de Koninklijke Marine, evenals de ploegen van WBS, de Schotse Vier en de gemeente Terschelling. De Marinesloepen waren met het betonningsvaartuig Terschelling uit Den Helder gehaald en door reddingboot Nicolaas Marius, De Zeemeeuw van familie Rijf en de Oosterom van Rijkswaterstaat naar Harlingen gesleept. De Schotse Vier kwam als 1e aan in Terschelling, maar wachtte op de andere ploegen. Samen roeiden ze de haven van West-Terschelling binnen, zo benadrukkend dat het bij de HT-race meer gaat om een prestatietocht dan om een wedstrijd. Floris Haan van de Schotse Vier kreeg een oorkonde uitgereikt, omdat hij alle 5 tochten had geroeid.
Een memorabel jaar voor vrouwelijke roeiers! Voor de roeitocht van 21 mei had zich een damesploeg, bestaande uit 6 roeisters en een stuurvrouw, aangemeld voor deelname in een voormalige reddingsloep. De vrouwen waren al een flinke tijd in training, dus de teleurstelling was groot toen hun aanmelding werd afgewezen. De reden voor afwijzing lag op het gebied van veiligheid; als een ploeg ver achter raakt, krijgt ze het rij tegen en is het nagenoeg onmogelijk de haven van West-Terschelling te bereiken. Toch startte het 7-tal. De roeisters vertrokken, buiten mededinging, een halfuur eerder dan de andere 20 (mannelijke) ploegen en kwamen na bijna 4 uur roeien aan op Terschelling. Triomf!
Dit jaar was er voor de 1e keer in de geschiedenis van de sloepenroeirace sprake van een echte wedstrijd. Er werden namelijk handicaps toegewezen gebaseerd op de geleverde arbeid per roeier. Als uitgangspunten golden hierbij de weerstand van elke sloep in het water en de te verrichten arbeid per sloep met een correctie voor de stroom. Er deden 42 sloepen mee met zo’n 500 opvarenden. Als 1e arriveerde de Harlinger Willem Roggen in zijn kano op Terschelling. De 1e roeisloep die aankwam was de Karachi van HZS Terschelling 4, met stuurman Gorter. De ploeg van de Schotse Vier presteerde het weer om de snelste tijd neer te zetten: 2 uur, 52 minuten en 10 seconden. Na het berekenen van de referentietijd kwam TS81 als winnaar uit de bus.
Voor de 1e keer is de magische grens van 100 deelnemende sloepen overschreden. Van de 101 teams moesten 30 de strijd voortijdig staken door de harde noordwestenwind. In deze 16e editie moesten de roeiers een langere afstand afleggen. Omdat het oude Schuitengat (nu Schuitengat-Zuid) nauwelijks meer bevaarbaar was, werd de route verlengd naar het nieuwe Schuitengat (voorheen Schuitengat-Noord). In vergelijking met voorgaande jaren was het zo’n halfuur langer roeien, maar met windkracht 6 bleek dat een optimistische gedachte. De zwaarste en langste tocht tot nu toe!
Hoe belangrijk het voor sommige roeiers was om de HT-roeibokaal in de wacht te slepen, werd dit jaar duidelijk. Er was een geruchtenstroom op gang gekomen die ook de HT-roeicommissie bereikte. Dit had het gevolg dat de sloepen tijdens de sleepproeven (om de handicap vast te stellen) onaangekondigd met een kraan uit het water werden getild. En wat bleek: De Friesche Elf hoopte een hogere eindklassering te bereiken door middel van een dwarsplankje op het roer, waardoor tijdens de proef ene hogere weerstand werd vastgesteld. De roeiers van de Toverbal schrokken hiervan en begonnen aan hun sloep te prutsen. Ze weigerden hiermee te stoppen en toen hun sloep uit het water werd gehesen, bleek er een spleet in de achtersteven te zitten. De plaat die daar in had gezeten, lag waarschijnlijk al op de bodem van de Willemshaven. Beide sloepen werden na de race gediskwalificeerd en voor het volgende jaar uitgesloten van deelname. De Friesche Elf accepteerde dit, maar de Toverbal spande een rechtszaak aan, die door de roeiers werd verloren.
In 1996 was het 400 jaar geleden dat Willem Barentsz op reis ging richting het Verre Oosten langs het noorden van Siberië. De overwintering op Nova Zembla, doordat het schip vastliep in het ijs, is bij iedereen bekend. In 1596 woonde Willem Barentsz in Amsterdam, de stad die ook een groot deel van zijn expeditie betaalde. Dit was de aanleiding om eenmalig een roeitocht te organiseren van Amsterdam naar Terschelling. De laatste etappe werd gevormd door de HT-roeisloepenrace. Van de 23 gestarte sloepen kwamen er 11 in Harlingen aan.
De 24e HT-sloepenroeirace was een zeer zware tocht met veel uitvallers. Er stond een flinke noordenwind tegen de stroom in, waardoor hoge, steile golven ontstonden. De roeiers ondervonden hier zo veel hinder van, dat velen te laat bij het Schuitengat aankwamen en de stroom tegen kregen. Daar kwamen ze niet of nauwelijks meer vooruit, zodat er 48 uitvallers vielen te registreren. 85 teams haalden de haven van West-Terschelling wel. Als 1e ging ’t Ouwe Dok uit Amsterdam over de finish. De Yellow Fin van Hogeschool Holland 1 uit Amsterdam zette de snelste tijd neer: 3 uur, 19 minuten en 30 seconden. Veel kranten repten over ‘de zwaarste race aller tijden’.
2002 was het 1e jaar waarin de nieuwe referentiewaarde werd toegepast. De sloepen werden overgesleept en iedereen wachtte met spanning de nieuwe resultaten af. Tijdens de race was het fantastisch roeiweer, maar toch werden enkele sloepen geplaagd door zware mistbanken. De kapitein van de veerboot besloot wijselijk de motor even stil te zetten, zodat de sloepen veilig door konden. Omdat het Schuitengat nog iets meer verzand was dan vorig jaar, stonden mensen van de Reddingmaatschappij in waadpakken in het water om de sloepen de diepste plekken te wijzen. Alle 134 sloepen werden onder luid gejuich binnengehaald op Terschelling. In de damesklasse mochten de vrouwen van Danser zichzelf winnaars noemen en bij de heren waren dit de mannen van de Zeeleeuw. 900 man vierde dit geweldige resultaat ’s avonds in de grote tent!
De hel van het Noorden: zo keken velen terug op de zwaarste HT-race ooit. 131 sloepen gingen van start met een stevige noordwestenwind. Dat het zwaar werd, stond meteen al vast. In plaats van dat de wind afnam, zoals voorspeld, werd deze slechts even wat minder om daarna harder terug te komen. Slechts 44 sloepen wisten op eigen kracht Terschelling te bereiken, waarvan 36 reglementair finishten. Teleurstelling bij velen, maar ook geweldige trots bij diegenen die de tocht wisten te volbrengen. Mede dankzij de geweldige inzet van begeleidingsschepen, volgboten, de KNRM en anderen waren er geen gewonden en noemenswaardige schades. De Koninginnerace bevestigde haar reputatie weer eens!
Deze 32e HT-race was uniek op 2 punten. Het Schuitengat was zo verzand, dat finishen in de haven niet mogelijk was. Een teleurstelling natuurlijk. Gelukkig kwam er redding van de firma Van Stee, die in de dagen voorafgaand aan de race het Schuitengat wat dieper blies (met toestemming van diverse instanties, die razendsnel de nodige vergunningen verleenden). Zo kon de race op de gebruikelijke manier gevaren worden. Het 2e unieke gegeven was dat het vrijwel de hele race regende. Volgens overlevering was dat nooit eerder voorgekomen. Het kon de roeiers echter niet deren: alle 129 sloepen kwamen op eigen kracht over de finish en er waren geen uitvallers!
De 37e HT-race ging de boeken in als memorabel! Met een straffe noordoostenwind gingen 129 sloepen van start. Golven, wind en een stralende zon maakten deze race tot een topevenement. 15 sloepen haalden de eindstreep niet, 5 daarvan moesten zelfs op het wad achterblijven. Zij werden hoog en droog voor anker gelegd en na een paar uur opgehaald door Rederij Noordgat. Tijdens de prijsuitreiking ging Terschelling volledig uit zijn dak. De Arad won bij de heren en voor de 5e keer op rij haalde Jan van Rees met zijn meiden van de Benwyvis de prijs voor de dames binnen. Kippenvelmoment!
Wat een teleurstelling! De HT-race 2013 is de 1e in 39 jaar die niet geroeid werd. Om 6 uur ’s ochtends kreeg de organisatie een telefoontje van de Brandaris: windkracht 8 met uitschieters naar 9. De verwachting was dat het die dag niet zou afvlakken. Starten was zonder twijfel onverantwoord. Uitstel naar de zaterdag, zoals in 1983, kon niet omdat onder andere de KLPD niet voldoende inzet kon leveren. Zaterdagmiddag werd er spontaan een wedstrijd bungeeroeien georganiseerd door Stad Kampen. 28 teams gingen de strijd met elkaar aan. Zo kregen we toch nog een prijsuitreiking en werd er aansluitend flink gefeest.
Na de teleurstelling van het niet doorgaan van de race 2013 waren de verwachtingen hooggespannen. Het weer was prachtig; er stond een lekker zonnetje en het was niet te heet. In eerste instantie was er weinig wind, maar na 11.00 uur trok deze toch aan. Het leek een makkelijke race te worden, maar niets bleek minder waar. Vooral de Vliestroom en de nieuwe route door het Schuitengat waren zwaar. Het was cruciaal hoe er in het Schuitengat gestuurd werd in verband met de sterke stroom. Dit alles zorgde voor een geweldige race met verrassende uitslagen en 2 nieuwe winnaars!