Leonie van der Meer (26):“Ik doe steeds meer wat ik zelf wil”

In het Krimpense gezondheidscentrum is Leonie van der Meer een bekende verschijning, want ze brengt elke dag de post rond op elke verdieping van het gebouw. Een jonge vrouw die op een rustige toon dingen vertelt die indruk maken. Zoals dat ze al op haar achttiende zelfstandig ging wonen, toen het telefoontje kwam dat er een aangepaste woning beschikbaar was in Lansingh-Zuid.

Het duurde even voordat dit appartement echt geschikt was om in te wonen voor Leonie en haar vriend, maar vanaf dat moment doet ze bijna alles zelf. En dat is bijzonder als je Celebrale Parese Depligi hebt. Een bewegingsstoornis van de hersenen, die ontstaat bij de geboorte door gebrek aan zuurstof in de hersenen. Doordat ze weinig kracht in armen en benen heeft en gauw moe is, zit zij al van jongs af aan in een rolstoel. Leonie vertelt ons op haar werkplek in het gezondheidscentrum over haar dagelijks leven, over waar ze blij van wordt en wat haar droom voor de toekomst is.

Werk op afroep

Op de vraag hoe het met haar gaat, zegt ze glimlachend: “Goed.” Later blijkt dat ze voor het interview al fysio heeft gehad. Ook had haar pendelscooter deze ochtend een lekke band en heeft zij met Beenhakker (een leverancier

van hulpmiddelen) gebeld om dit te repareren. Deze kon niet meteen iemand sturen. Op het nippertje is ze met de auto gebracht door haar moeder. Leonie: “Ik vind het fijn om dit werk te hebben en onder de mensen te zijn. Eerst was het vrijwilligerswerk, sinds maart krijg ik een maandelijkse vergoeding.” Het gaat om ongeveer twee uur werk per dag. Ze krijgt een Whatsappje wanneer ze kan komen; op afroep dus. Dat ze geen vaste werktijden heeft en elke dag beschikbaar moet zijn, maakt het soms lastig voor haar. Ze is echter flexibel genoeg om hiermee om te gaan. Leonie zou in de toekomst ook ander werk kunnen doen, maar dan moet het gebouw waarin ze werkt wel goed toegankelijk zijn voor rolstoelers en er moet op elke verdieping een aangepast toilet zijn. In het gezondheidscentrum is dit alles geen probleem. Leonie: “Ik zou het fijn vinden als ook andere gebouwen beter toegankelijk worden voor mensen met een beperking.”

"Ik zou het fijn vinden als ook andere gebouwen beter toegangkelijk worden voor mensen met een beperking."

Zelfstandig wonen

Ze vertelt dat haar aangepaste woning op maat gemaakt moest worden: “De keuken moest eruit en een nieuwe erin, het toilet (met beugels) moest naar de badkamer, enzovoort.” Toen ze zelfstandig ging wonen, heeft zij onderzocht wat ze in haar nieuwe woning zelf kan doen en wat niet en hoeveel tijd dat haar kost. Tot haar teleurstelling heeft zij in de keuken niet voldoende ruimte. Zij klaagt daar niet over, maar haar gezicht spreekt boekdelen. Ze zou graag iets lekkers bakken. Haar droom om brood- en banketbakker te worden heeft ze al opgegeven. Tijdens de opleiding Brood en Banket (MBO) bleek dat dit niet ging lukken. Toch zit zij niet bij de pakken neer en is ze zo zelfstandig mogelijk.

Pendelscooter

Vol vuur zegt ze dat ze geboft heeft met haar ouders en haar zus (25) “die altijd voor me klaar staan”. Ook is zij enorm blij met haar pendelscooter: “Ik mocht zelfs de kleur uitzoeken, Krimpen is geweldig”. Fijn is verder dat zij weer contact heeft gelegd met haar oude vrienden van de mytylschool, die op bezoek komen en waarmee zij weleens naar de bioscoop gaat. “Ik merk dat ik steeds meer doe wat ik zelf wil en dat is goed voor mij”, zegt Leonie. Voorzichtig laat zij haar nieuwe droom weten: “Een autootje, zodat ik gemakkelijker en langer kan reizen.”