Ouder worden doe je samen

Ook wanneer je ouder wordt wil je dat er oog blijft voor het leven dat je wil leven, maar wel in een veilige omgeving waar je de juiste zorg en ondersteuning krijgt. Steeds meer zien we een combinatie van zware mentale en fysieke problemen in de ouderenzorg. Dan is het een behoorlijke uitdaging om iemand – ondanks al die problemen – toch een fijne dag te bezorgen.

Want dat is ons belangrijkste doel; ondersteunen waar u zelf niet meer kunt. We kijken bij niet alleen naar de zorg die iemand nodig heeft, maar proberen ook in te schatten hoe hij die dag in z’n vel zit. Kun je daar iets aan verbeteren? Met medicatie? Of ju ist met een luisterend oor? Elke persoonlijkheid is anders, en daar probeer je op in te spelen. In de zorg die je levert. In je benadering. En in de activiteiten die je aanbiedt.

Reünie van de voetbalclub

Die persoonsgerichte zorg vormgeven doen wij als zorg- en welzijnsprofessionals samen met de familie van de bewoners. Met de hulp van een grote groep vrijwilligers. Zo kun je samen grote en kleine wensen doen uitkomen. Op bezoek bij de reünie van je oude voetbalclub bijvoorbeeld en oude vrienden en teamgenoten tegenkomen die je al dertig niet meer hebt gezien! Of lekker toeren in een van onze busjes of met de huifkar, door de straten waar je bent opgegroeid. Misschien hou je meer van tuinieren of kook je graag. Schilder je graag of geniet je het liefst van muziek. Of wissel je juist verschillende bezigheden af.

Levensverhaal

Wij streven naar een persoonsgericht en divers aanbod. Daarbij kijken we per bewoner naar z’n levensverhaal. Hoe zag dat leven er tot nu toe uit? Wat heeft hij meegemaakt? Wat deed – én doet – hij graag? Slaapt hij graag uit, of is hij juist een vroege vogel? Door in te spelen op persoonlijke wensen wordt werken in de ouderenzorg nog diverser. En leuker! Vivantes levert ouderenzorg in onze negen verpleeghuizen, de naastgelegen zorgappartementen en wijksteunpunten in Geleen, Beek, Stein, Urmond en Elsloo.

Huren is vrijheid

In Geleen bewoont Luce (71) een hoekappartement op de eerste verdieping van Porthos, een appartementencomplex van ZOwonen.

“Ik jubel hier! Van mijn vooroordelen is niks meer over. Ik moet het eerste nadeel nog tegenkomen. Huren is vrijheid”, aldus Luce. Ze stond niet te trappelen om naar een gelijkvloerse woning te verhuizen. Ook Luces dochter kon haar niet overtuigen. Luce woonde alleen in een ruime splitlevel woning in Spaubeek. “Geen haar op mijn hoofd die dacht om te vertrekken. Ik wilde niet weg, ondanks dat mijn dochter me dringend adviseerde te kiezen voor een appartement met zorg. Ik had een prachtige tuin, ik voelde me te jong. Bovendien, de eigen woning gaf me een gevoel van onafhankelijkheid. Ik weigerde vooruit te kijken om me te realiseren dat er ook een tijd kon komen dat het minder gaat. Uiteindelijk kwam ik mezelf tegen. Het besef kwam toen ik de tuin ging ervaren als een last en niet meer als een lust. Ik heb reuma, reumatoïde artritis om precies te zijn, ik heb lang mijn kop in het zand gestoken. Als mijn dochter zei ‘mam ga toch naar een zorgappartement, antwoordde ik steevast ‘nee ik ga niet tussen die oude mensen zitten’. Het is een heel proces geweest. Het voelt als een verlies als je niet meer kunt wat je wil. Uiteindelijk heb ik mijn zegeningen geteld. Ik kan nog heel veel dingen wel.”

Met een zorgindicatie kwam Luce in aanmerking voor het appartement waar ze nu sinds december 2017 woont. Een mooie ruime woning waar de bewoonster haar draai helemaal heeft gevonden.

“Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Meteen toen ik hier binnenkwam, dacht ik ‘dit is niet de hoofdprijs, maar de jackpot. En huren bevalt prima. Geen zorgen als de verwarming het niet doet, geen onverwachte kosten. Zorgeloos, dat is het woord.”

Heimwee naar haar woning in Spaubeek heeft Luce niet. Alleen haar tuin, die mist ze af en toe. Het is niet erg om een beetje pijn te voelen, dan weet ik hoe zeer ik het gewaardeerd heb. En ook hier tuinier ik op mijn balkon.” Luce staat midden in het leven. Ze geniet van haar nieuwe woonplek en van het leven.

“Huren is vrijheid”, zo begon Luce het interview. En ze geniet volop van die vrijheid, volop. Met een alarmknop om haar pols kan ze hulp inroepen, bijvoorbeeld als ze valt. Ze voelt zich niet oud of hulpbehoevend en ook de gemiddelde leeftijd van 80+ in het complex deert haar niet “Ik ervaar dat als een verrijking. Wat een levenswijsheid hebben deze mensen. Ik ben blij hier.”