AmaCura Jeugd GGZ / Amalexis Zorg Rondom Dyslexie

Steeds meer kinderen en jongeren hebben te maken met een psychische aandoening en/of gedragsprobleem. De oorzaken hiervoor zijn niet eenduidig te benoemen. Duidelijk is wel dat de maatschappij steeds ingewikkelder is geworden. Kinderen en jongeren staan onder een immense druk, waarbij zij steeds meer moeten in plaats van mogen. De sociale media versterken dit effect.

De impact van een psychische aandoening of gedragsprobleem is daarbij al zo groot voor een kind/jongere en voor zijn omgeving en verdient alle aandacht om de levenskwaliteit van een kind/jongere te vergroten. Voor nu en later...

Zorg op maat en zorg op het juiste moment is dan ook een must!

Hierbij kan men denken aan zorg op het gebied van diagnostiek/behandeling bij onder meer Autisme, ADHD, ADD, ernstige gedragsstoornissen, angst, leerproblematiek, hechtingsstoornissen en ernstige/morbide obesitas, terwijl Amalexis zorgt voor diagnostiek en behandeling bij kinderen en jongeren met ernstige dyslexie.
De zorg voor deze doelgroepen wordt aangeboden in de vorm van individuele behandeling (systeemtherapie, psychodynamische speltherapie, traumabehandeling/EMDR, cognitieve gedragstherapie, farmacotherapie en creatieve therapie) en/of via groepstherapie (sinds kort ook Kinderen uit de Knel).

In ons gastenboek delen kinderen/ouders hun gevoelens delen naar aanleiding van behandelingen:
Hier lukt het beter om met elkaar te praten en echt te horen wat papa en mama mij willen zeggen” (Niels, 11 jaar)
“Ik heb echt veel aan deze gesprekken, denk daar thuis nog vaak over”
(Lara, 13 jaar)
“Ik voel mij hier veilig”
(Peggy, 9 jaar)
“Het is fijn dat er geluisterd wordt naar wat je echt nodig hebt”
(Kasper, 16 jaar)
“Het is fijn dat het gehele gezin wordt meegenomen, ook de broertjes en zusjes”
(ouders van meisje van 7 jaar met autisme)
“Een dikke knuffel voor Nina want door haar word ik minder snel boos”
(Demi, 7 jaar)

Aanmelding kan steeds plaatsvinden na verwijzing door huisarts/jeugdarts of vanuit toegangsteam/CJG.

Pleegzorg in de praktijk

“Zorg gaat over samenwerken, al is dat ook meteen de grootste uitdaging”

Gitta en haar man Eric kozen er vier jaar geleden voor om pleegouders te worden. Gitta vertelt over haar ervaringen en geeft tips voor pleegouders in spe.

“Via een collega kwam ik voor het eerst in aanraking met pleegzorg. De constructie sprak ons aan; de betrokkenheid van biologische ouders en tegelijkertijd ook steun ontvangen vanuit een professionele organisatie. We volgden ter voorbereiding een intensieve training bij XONAR voor aspirant-pleegouders, waarin bij iedere bijeenkomst steeds een ander thema behandeld werd. Wij vonden dat heel waardevol. Er werd ons niet alleen verteld wat er mooi is aan het opvangen van een pleegkind, we werden ook voorbereid op de eventuele minder leuke zaken.

Al kort daarna bleek XONAR een potentiële match voor ons te hebben. Het klikte en Willem, toen drie jaar, kwam bij ons wonen. Een vrolijk, eigenzinnig, pienter, sterk en ook wel druk jongetje. Vooral zijn concentratie was een moeilijk punt, hij is snel geprikkeld en afgeleid door wat hij in het verleden heeft meegemaakt, maar inmiddels is dat enorm verbeterd.

Ons verzoek was dan ook dat de groep van hulpverleners van diverse instanties om Willem heen, niet te veel zou wisselen. Kinderen die in de pleegzorg terechtkomen hebben vaak al zo weinig vaste gezichten in hun eigen netwerk. Tot nu toe lukt dat goed. Daarbij ervaren wij de pleegzorg begeleiding vanuit XONAR als een hele grote steun. De moeder van Willem is nog steeds actief betrokken bij de opvoeding. Bij het maken van afspraken is het heel belangrijk dat de pleegzorgwerker fungeert als mediator. Hij is een neutraal persoon, die zorgt dat iedereen blijft handelen in het belang van het kind. Samenwerken met zijn moeder blijft momenteel de grootste uitdaging, plus de hele
organisatie er omheen.’’

Dat is ook wat Gitta mensen wil meegeven die het in huis nemen van een pleegkind overwegen. “Wees heel duidelijk en open in het contact met iedereen: met het kind, de ouders en alle andere betrokkenen. Geef je grenzen aan. En ga ook goed voor jezelf na hoe sterk je relatie is en hoe goed je organisatorische vaardigheden zijn. Het laatste wat een kindje in zo’n situatie verdient zijn halve maatregelen. Aandacht en samenwerken zijn heel belangrijk.”

Omwille van de privacy van het pleegkind is zijn naam in dit artikel gefingeerd.