Meneer Hendrix krijgt ondersteuning van Pergamijn

Met kleine stapjes veel bereikt

Het is moeilijk om meneer Philip Hendrix in één woord te beschrijven. Plantenexpert. Vogelliefhebber. Buitenmens. Barmhartig. Misschien typeert ‘alleskunner’ hem nog wel het beste. Desondanks kwam hij anderhalf jaar geleden in een diep dal terecht. Hoe ga je verder als iedere dag een uitdaging is? Gelukkig was daar de hulp van onder andere Marion Varkevisser-Pluimert, ambulant begeleider bij Pergamijn.

Hun eerste kennismaking vond plaats in het ziekenhuis na een lange opname. “Samen hebben we gekeken naar wat meneer Hendrix nodig had voor een goede invulling van zijn dag”, vertelt Marion. “Een andere woning, een goede dagbesteding en overzicht op papierwerk en financiële zaken stonden als eerste op de lijst.”

Klik

Meneer Hendrix is op verschillende locaties geweest voor een woning en dagbesteding. “Bij dagbesteding Amusant in Geleen voelde ik me meteen thuis”, vertelt hij lachend. “Daar ga ik twee dagen per week naartoe en doe ik allerlei dingen: van de piano schilderen tot mensen troosten.” Diezelfde klik heeft Meneer Hendrix ook met Marion. “Zij is super. Ik ben daar zo blij mee. Anders had ik het niet gered.”

Prikkelen en regelen

Marion prikkelt meneer Hendrix om in actie te komen. Marion: “Je moet kunnen aanvoelen als er iets loos is. Daar vraag ik dan op door, zodat we uiteindelijk samen tot een oplossing komen. Meneer Hendrix weet namelijk heel goed wat hij wil, maar heeft hulp nodig bij het bedenken van hoe je dat dan regelt en het regelen zelf.”

Vogels en planten

Twee keer per week komt Marion bij meneer Hendrix thuis. “We bekijken dan per keer wat er gedaan moet worden”, zegt Marion. Met kleine stapjes hebben ze de afgelopen jaren veel bereikt. Zo heeft meneer Hendrix weer een vollière met zeven vogels (Gold Ammadinus) in huis. “Dat zijn prachtvinken! Daardoor ga ik weer naar vogelbeurzen en ontmoet ik oude bekenden. Met mijn kennis over vogels help ik hen ook. Dat vind ik fijn.” Toch zijn zijn bezoekjes aan Amusant en Marion voor hem onmisbaar. “Als ik niet weet wat ik moet doen, dan denk ik: ik wacht wel tot Marion komt.”

Het was alsof er iets kapot sprong in mijn hoofd

Maries kreeg een beroerte, maar komt steeds een stukje verder

Boeken vormen de rode draad door het leven van Maries Krekelberg. Ze leest graag, verzamelt romans en kinderboeken en ze werkte in een bibliotheek en als vrijwilliger in een tweedehands boekhandel. Hoe ironisch is het dat zij bij een bezoek aan een boekhandel in juni 2014 een beroerte krijgt.*

“Ik voelde twee keer een kloppend gevoel in mijn hoofd en daarna was het alsof er iets kapot sprong. Ik was misselijk en de winkelmedewerkers belden 112. Van de ziekenhuisopname kan ik me niets meer herinneren. Gelukkig heeft mijn familie een boekje bijgehouden met informatie over wat ik deed en wat zij voelden. Met die informatie ben ik heel blij.”
“Na mijn beroerte had ik verlammingsverschijnselen aan mijn rechterzijde en praten ging erg moeilijk. Nu zit ik gelukkig niet meer in de rolstoel, maar vooral van mijn rechterarm heb ik nog last. In het activiteitencentrum bij SGL train ik deze arm met tafeltennis. Het praten is gedeeltelijk teruggekomen, maar ik stotter bijvoorbeeld meer dan voorheen. Daarnaast heb ik nog steeds moeite met slapen, kan ik me niet lang concentreren en werkt mijn kortetermijngeheugen niet meer zo goed.”

Voor mensen die een beroerte hebben gehad of op een andere wijze hersenletsel hebben opgelopen verandert het leven drastisch. Dingen die voorheen vanzelfsprekend waren, gaan niet meer zo gemakkelijk. Maries: “Ik woon zelfstandig, maar ik heb wel begeleiding thuis nodig. Sinds mijn beroerte heb ik het overzicht niet meer, bijvoorbeeld in het huishouden of de administratie. Met begeleiding, structuur en overzichten die we samen maken, kan ik zelfstandig wonen.”

“Ik zou graag in de toekomst weer vrijwilligerswerk doen. Dat lukt me nu niet. Ook de uitstapjes die ik voorheen regelmatig maakte, zouden nu te veel van me vergen. Maar het is voor mij wel belangrijk om iets te kunnen betekenen en samen te zijn met mensen. In het activiteitencentrum dat ik bezoek kan ik werken aan mijn vaardigheden en geheugen en heb ik tevens contact met lotgenoten. En, daardoor kom ik steeds een stukje verder.”

*Bij een beroerte gaat iets mis met de bloedcirculatie in de hersenen. Een beroerte kan een hersenbloeding of een herseninfarct betreffen.