Kleinschalige zorg met persoonlijke aandacht

Sinds 2016 is het voormalige ‘bejaardenhuis’ ’t Olde Heem in Kloosterburen onderdeel van dorpscoöperatie Klooster&Buren. Inwoners uit de vijf dorpen Hornhuizen, Kleine Huisjes, Kloosterburen, Kruisweg en Molenrij sloegen de handen ineen om het huis te behouden voor hun inwoners. Hierdoor is een unieke woonplek ontstaan. Een plek waar mensen en bedrijven uit het dorp, familie en vrienden, kinderen en kleinkinderen over de vloer komen en waar activiteiten georganiseerd worden voor en door iedereen. ’t Olde Heem is een woonplek waar bewoners, zowel ouderen als jongeren en mensen met of zonder zorgvraag, buren zijn, om elkaar denken en rekening houden met elkaar.

Coöperatie Klooster&Buren heeft 50 appartementen voor beschermd wonen. Wie wil, kan zinvolle dagbesteding krijgen bij werk- en dagbesteding ‘Mien Toentje’, al dan niet in combinatie met individuele begeleiding. “Bij een begeleidings- of zorgvraag kijken we heel goed naar de mens en het individu: wie ben je en wat heb jij nodig?”, aldus zorgcoördinator Corrie van der Ziel. “Bij de zorgverlening van Klooster&Buren staat gezelligheid, huiselijkheid en een vertrouwde en veilige plek voorop.” Ook de dagbesteding is wat informeler dan bij grote organisaties. “Omdat het kleinschalig is kunnen de werkzaamheden heel divers zijn. Wij vinden het heel belangrijk dat onze mensen onderdeel uitmaken van de gemeenschap en dat kan heel goed in Kloosterburen en omstreken. Hierdoor is er veel contact met de lokale bevolking en horen de medewerkers van de dagbesteding er helemaal bij. Iedereen let een beetje op ze, maar ze kunnen toch hun eigen gang gaan.”

Klooster&Buren werkt voor de dagbesteding en begeleiding op PGB-basis. Voor persoonlijke verzorging en ADL zorg zijn TSN en Buurtzorg ingeschakeld. Overdag en ‘s nachts is altijd iemand van het eigen zorgteam in het gebouw aanwezig om de veiligheid van de bewoners te kunnen waarborgen. In ’t Olde Heem bevinden zich, behalve de gezellige huiskamer, ook nog een toko, een kringloopwinkeltje, bibliotheek, pedicure, fitnessruimte, kinderopvang en ateliers.

Leven met een ICD

Mevrouw Visser, dit klinkt niet goed. Ik ga een ambulance voor u bellen.” Wat een kort bezoek aan de huisarts moest zijn, werd het begin van vele ziekenhuisopnames. Bij Sylvia (56) werden zeven jaar geleden meerdere hartritmestoornissen geconstateerd. Zij blikt terug op de impact die deze ervaring op haar leven heeft gehad.

“Als huishoudelijke hulp werkte ik een aantal dagdelen per week. Na een ochtend of middag werken werd het voor mij steeds moeilijker om van de bank te komen. Zó moe was ik. Het duurde een aantal weken, voordat ik naar de huisarts durfde te gaan. Haar bezorgde blik toen ze naar mijn hart luisterde, vergeet ik nooit meer.”

De huisarts constateerde dat Sylvia vocht in haar longen had en dat haar hart onregelmatig klopte. Voor de dokter reden om haar patiënt meteen naar het ziekenhuis te sturen. Er werd chronotrope incompetentie en boezemfibrillatie geconstateerd. “Mijn hart klopt te snel, dan weer te langzaam. Dat veroorzaakt allerlei klachten zoals hartkloppingen en extreme benauwdheid.” Een pacemaker moest de klachten verhelpen, een onderhuids apparaatje dat met stroomstootjes ervoor zorgt dat het hart in het juiste ritme blijft kloppen.

Helaas keren drie jaar later de vermoeidheid en kortademigheid terug. Uit voorzorg wordt een ICD geplaatst; de ICD geeft, anders dan een pacemaker, een schok om het normale hartritme te herstellen en kan daarmee een hartstilstand voorkomen. “De ervaring met de ICD opende mijn ogen. Daarvoor had ik de onrealistische verwachting dat het ziekenhuis mij helemaal klachtenvrij kon maken, maar zo werkt het natuurlijk niet. Deze hartafwijkingen komen nu eenmaal voor in mijn familie. Het enige wat de cardiologen kunnen doen is de achteruitgang van mijn hart zoveel mogelijk vertragen.”

Sylvia’s leven lijkt niets meer op dat van vóór haar ICD; zo is ze nu afhankelijk van 18 soorten medicijnen die ze dagelijks moet innemen en moest ze stoppen met haar werk in de zorg dat haar altijd veel voldoening gaf. Nu moet ze die voldoening uit andere zaken halen. Dat lukt haar aardig, vertelt ze lachend: “Ik vind het heerlijk om met mijn kleindochter te zijn en help mijn buren graag waar ik kan. Daar heb ik nu alle tijd en gelegenheid voor. Volgende week begin ik met vrijwilligerswerk in de bibliotheek. Dat zal deze hartpatiënt ook wel van de straat houden!”

Hart- en vaatziekten is een van de belangrijkste doodsoorzaken bij vrouwen. Dit komt omdat ze symptomen als vermoeidheid, pijn tussen de schouderbladen en kortademigheid vaak zien als ongemakken die bij de overgang horen. Heeft u al langere tijd één of meer van bovenstaande klachten? Bespreek deze dan zo snel mogelijk met uw huisarts.