Begin maart – na de winterrust – beginnen we met trainen. Twee keer per week zijn we op het IJsselmeer te vinden. Per training wordt de duur en de afstand langer om ons voor te bereiden op de eerste wedstrijden die op het programma staan. De eerste races in Weesp, Zaandam en Grou dit voorjaar lopen nog niet zo voortvarend. We halen er een tweede, derde en zelfs een vierde plaats.

Ondertussen maken we ons op voor de koninginnerace van het sloeproeien: de 35 kilometerlange Harlingen-Terschellingrace! We trainen hard en de afstanden die we roeien worden langer en langer. Ter voorbereiding op de HT-Race doen we een gooi naar het Fries Kampioenschap tijdens het OFK Sloeproeien te Lemmer. We zijn enorm trots als we ook deze titel op onze naam mogen schrijven.

En dan is er op de dag na Hemelvaartsdag dan eindelijk de HT! Deze race telt niet mee voor het klassement, maar het is in de sloeproeiwereld dé race die je minstens één keer geroeid moet hebben. Vanaf 9.00 uur is de eerste start, er worden met tien sloepen tegelijk gestart. De start is prachtig, we komen zelfs als eerste van onze startgroep de haven uit en dan begint onze race echt. Het eerste stuk langs de Pollendam gaat mooi. We hebben de wind lekker in de rug en we kunnen rake klappen maken. We roeien mooi op met de herensloepen die samen met ons gestart zijn. Het is een prachtig gezicht: we zien Harlingen kleiner worden en overal om ons heen zijn boten en sloepen. Dit is echt genieten. We roeien mooi door, Hendrikes geeft elk half uur de tijd door en geeft aan als we om de beurt wat kunnen eten en drinken. Het is een lange race, dus hier moet echt wel even de tijd voor genomen worden.

Dan komen we in de Vliestroom, dit is echt een pittig stuk. Het golft hier enorm en ook de vermoeidheid begint er wat in te klappen. Hendrikes zegt dat dit het belangrijkste stuk van de race is, dus we moeten ons blijven concentreren op de golven. Alles moet raak zijn, maar dit valt soms echt niet mee. Met vereende krachten sleuren we aan de riemen. Door de golven zit je niet stil op je bankje en ook de riemen schuiven mee, dus blijf jezelf herstellen. Er wordt goed gecommuniceerd in de sloep als er een grote golf aan komt. De volgboot heeft ons op dit moment ook gevonden en we horen de supporters aanmoedigingen toeschreeuwen.

Gelukkig komt er ook aan dit akelige stuk een eind en moeten we door het beruchte Schuitengat. Een smal en soms verraderlijk ondiep stuk, waar er veel gevraagd wordt van de stuurmanskunsten van Hendrikes. Het is er een drukte van belang met sloepen, we komen soms heel dichtbij anderen. De bladen van de riemen raken de zandplaat en we voelen de sloep aanschuren. We zien dat sloepen daadwerkelijk vast zijn komen te liggen, maar wij hebben dit stuk goed geoefend en laten ons niet van de wijs brengen. Hendrikes stuurt ons er fantastisch door. Dan is er weer water en kunnen we ons koers zetten naar de haven van Terschelling. Het is dan nog een dik uur roeien, maar de golven zijn weer weg en we kunnen hier weer heerlijk doorroeien.

In onze ooghoeken zien we de Brandaris, we weten dat het dan nog een klein stukje is. De laatste minuten zijn aangebroken. Op de kades staan mensen te schreeuwen en te applaudisseren. Nog even volhouden, we zijn er echt bijna. "We gaan een toptijd neerzetten!" roept Hendrikes. We roeien echt door tot het gaatje en stoppen pas als Hendrikes zegt dat we eindelijk na 3 uur en 35 minuten roeien gefinisht zijn. Dan is er tijd om te huilen, te lachen, te juichen en vooral trots zijn op elkaar. Het is in de haven al een drukte van belang en we leggen de sloep tussen de andere sloepen. Een prachtig gezicht, al die bontgekleurde sloepen zo bij elkaar. Zwaan krijgt dan een presentje namens alle teamgenoten. Ze heeft deze race voor de tiende keer geroeid.

En dan begint eindelijk de prijsuitreiking van de dames. Vanaf de tiende plaats mogen de desbetreffende teams hun prijs in ontvangst komen nemen. Dan komt nummer zes, dan vijf, de Rode Draak wordt geroepen om de beker voor de vierde plaats. We worden gek! We zijn nog niet genoemd... Betekent dat we dan bij de eerste drie zijn geëindigd? Of waren we niet goed genoeg voor de top tien? We moeten helaas nog even wachten, want om de spanning er in te houden, heeft de organisatie bedacht dat ze daarna eerst over gaan naar de prijsuitreiking van de heren. En dan gaan ze eindelijk door en worden we het podium opgeroepen voor de derde plaats! Wát een ontlading! We springen, hossen en dansen. En dan mogen we eindelijk de felicitaties en het plakkaat ontvangen voor de derde plaats! Ge-wel-dig! We feliciteren elkaar en er wordt nogmaals een traantje of wat weggeveegd. Hoe trots kan je zijn als team!

We zijn nu in een heerlijke wedstrijdflow, zowel in Warmond als Terherne worden we eerste en we doen weer mee voor de strijd om het Nederlands Kampioenschap! De eerste wedstrijd in het najaar is in Zwartsluis. We zijn enorm gespannen, maar roeien de race van ons leven. Nog nooit hebben we zo hard geroeid als hier. Wederom gaan we met een mooie beker voor de eerste plaats naar huis.

Met de wetenschap dat we nog maar één wedstrijd hoeven te winnen om Nederlands Kampioen te worden, vertrekken we naar het Zeeuwse Kortgene. Hier spant het erom. Waren we in Zwartsluis al nerveus en gespannen, nu is de spanning en druk helemaal hoog. Onze grote concurrenten de Lystse Bear uit Joure starten zes minuten voor ons en we weten dat we hier minstens vier minuten moeten inlopen, willen we van ze winnen. Een dikke zestien kilometer moet er geconcentreerd en sterk geroeid worden. Onze verrassing is groot als we de Jouster dames op drie kilometer voor de finish al inhalen. Als we over de eindstreep roeien, is het besef nog niet meteen daar. We kijken wat verdwaasd om ons heen en beseffen pas minuten later dat we het geflikt hebben. We hebben de concurrentie achter ons gelaten, zij kunnen ons nu niet meer inhalen in het klassement. Wij zijn Ne-der-lands Kam-pi-oen! Bij de prijsuitreiking gaat het dak er af, we zijn echt door het dolle heen.

Nog één wedstrijd moet er geroeid worden voor het hoofdklassement. De Grachtenrace in Amsterdam is een prachtige race, maar we zijn blij dat we hier geen strijd meer hoeven te leveren om kampioen te worden. We roeien ontspannen, doch zo hard mogelijk en worden derde.

Na de laatste (niet voor ons meetellende) race in Muiden worden de prijzen uitgereikt van de Federatie Sloeproeien Nederland. We worden op het podium geroepen en krijgen een prachtige bel voor de eerste plaats in de hoofdklasse én de trofee voor het Nederlands Kampioenschap. Wat een prestatie!!

We zijn reuze trots op ons team en zijn zeker van plan om deze titel komend seizoen te verdedigen.

Aan de thuisoverwinning ging een spannend seizoen vooraf, waarbij Orkaan aan zestien wedstrijden deelnam. In totaal zijn daarbij een kleine 300 wedstrijdkilometers afgelegd. De wedstrijden brachten het team zeven eindoverwinningen (Kaagrace, Zwolle, Terhorne, Maasrace, Veers Meer Race, Makkum en Amsterdam). Twee keer werd een tweede plek behaald (Lemmer en de Mosselrace), en vijf keer een derde plaats (Weesp, Harlingen, Zaandam, Zwarte Water en Muiden). Twee keer werd een vijfde eindklassering behaald (Grou en HT).

Orkaan is op het Wad geen onbekende. Ooit voer de sloep als jachtje met kajuit onder de naam ‘Trammelant’. Daarna werd de sloep enkele decennia lang geroeid vanuit Harlingen en werden vele successen behaald. Ook in 2009 behaalde Orkaan een eerste plaats in het NK Sloeproeien! Orkaan werd oorspronkelijk met twaalf roeiers geroeid, daarna met tien, maar sinds lange tijd met een bemanning van acht.

In 2013 wisselde de sloep van team en thuishaven. Al drie jaar trainen De Heeren XIV uit Muiden in Orkaan op de De Vecht en op de wateren rond Amsterdam.

2016 is een jaar vol uitdagingen voor het team uit Muiden. Nadat in 2013 door de slechte weersomstandigheden geen HT werd geroeid, werd in 2014 en 2015 een vijfde eindnotering behaald. Het team is gebrand om die prestatie te verbeteren.