‘Gelijkheid is hét sleutelwoord’

2021, om precies te zijn 26 mei, was een heuglijke dag voor Nanneke Jager en WIJ Groningen. De buurtwerker in de wijk Vinkhuizen en voor een halve dag medewerker van het stedelijk vrouwencentrum Jasmijn werd uitgeroepen tot ‘Sociaal Werker van het Jaar’. Mede dankzij de inwoners van de gemeente Groningen en haar collega’s kreeg zij de meeste stemmen. De titel brengt met zich mee dat Nanneke ambassadeur van het sociaal werk is. Een levensverhaal van een sociaal werker pur sang.

“Ik was best wel overrompeld en emotioneel toen de jury mijn naam noemde als sociaal werker van het jaar. De andere twee genomineerden zijn jong, terwijl ik 64 jaar ben, en hebben zoveel contacten op LinkedIn, een soort Facebook voor vakmensen, dat ik dacht: Zij krijgen veel meer stemmen.”

Nanneke stapte samen met haar stagiaire Loubna na een lange dag in Utrecht met de grote beker uit de trein die haar naar station Groningen bracht. In de stromende regen werd ze volkomen verrast toen ze feestelijk werd ontvangen door collega’s van WIJ Groningen en Vrouwencentrum Jasmijn. “Zingend en met bloemen en champagne onder de paraplu’s zag ik mijn collega’s. Dat deed mij wel wat ja.”

“Ik voelde me al snel verbonden met mensen die het minder hadden in de maatschappij”

Niet alleen haar collega’s gaven blijk van waardering en trots op deze landelijke prestigieuze prijs in het sociale werk. Ook burgemeester Koen Schuiling van Groningen ontging het niet. Hij stuurde Nanneke een grote bos bloemen namens de gemeente Groningen. “Daar was ik natuurlijk ook verrast door, hoewel die bos, de verkiezing en alle andere waardering eigenlijk geldt voor het hele team waarmee ik samenwerk. Zij maken het verschil met hun brede kennis van hulpverlening tot juridische zaken.”

Dromen, plannen maken voor de toekomst

“Ik voelde me al snel verbonden met mensen die het minder hadden in de maatschappij en was als scholier al betrokken als vrijwilliger bij kinderwerk in een achterstandswijk in Hoogezand. Dat deed mij wat op jonge leeftijd en ik wilde toen al de wereld veranderen. Gelijkheid is voor mij een sleutelwoord. Wie of wat je ook bent of doet, je bent niet minder dan wie dan ook. Succes voor mij is als ik een eenzaam iemand de deur uitkrijg en hem of haar koppel aan de juiste groep of activiteit, waardoor het leven weer glans krijgt. Als iemand voelt dat hij of zij ertoe doet krijgt deze persoon zelfvertrouwen en kun je weer in gesprek gaan over problemen oplossen en dromen, plannen maken voor de toekomst.”

Verre van lieverdjes

Na haar vrijwilligerswerk als scholiere deed ze een studie Sociaal Werk. Direct na die opleiding kwam ze in haar eerste baan in aanraking met jongeren die, zoals Nanneke het onomwonden noemt, van school getrapt waren. “Het doel was deze lastige groep kinderen weer in de schoolbanken te krijgen. Ik voelde me een soort van leeuwentemmer, want het waren verre van lieverdjes. Toen ik het vertrouwen van hen won werkte ik goed met ze samen en werd de schooldrempel minder hoog.”

Kilo’s zwaarder…

Na die periode werkte ze met Turkse meisjes. Kinderen van arbeidsmigranten, lassers die naar Hoogezand werden gehaald. “Dat waren conservatieve ouders die hun kinderen verboden naar school te gaan, omdat ze bang waren voor de Nederlandse scholen en hun vrije manieren. Het was een hele uitdaging deze meisjes uit hun ‘zwaar bewaakte’ ouderlijke huizen te halen om naar school te gaan. Soms ging ik met de imam, een islamitisch geestelijk leider, die hun taal sprak. Na veel geduld en gesprekken met de ouders is het gelukt en kreeg ik die groep van twintig meiden naar school. Toen een aantal daarvan jaren later trouwden in Turkije werd ik uitgenodigd voor de bruiloften, die soms dagen duurden. Ik was een soort eregast uit Holland. Kilo’s zwaarder kwam ik weer terug, want oh wat waren dat een smakelijke feesten…”