‘Hallo, met de pillendienst!’
Het gaat om waardigheid van ons allemaal
Mijn ouders zijn in de negentig en steeds minder zelfstandig. Wassen, voorzien van de juiste medicatie en morfinepleisters... het is voor mijn moeder een dagelijkse noodzaak. Gelukkig heb ik geleerd mijn drukke baan als directeur van een welzijnsorganisatie te combineren met mantelzorg. En gelukkig vorm ik daarin samen met familieleden een team. Bovendien zijn we hard bezig onze mantelzorg goed aan te sluiten op de professionele zorg.
Buurtzorg
Daarbij kunnen allerlei schoenen wringen. Zo ontvangt mijn moeder wekelijks haar zakje pillen voor de week. De professional stond er in het begin ’s ochtends bij als ze de pillen voor die dag nam. In één keer! Terwijl pauzes en/of een maaltijd daartussen belangrijk zijn om bijvoorbeeld misselijkheid voorkomen. Tamelijk begrijpelijk overigens dat die professional niet de hele dag bij haar was. Alleen al uit kostenoverweging. Maar toch. Samen stelden we vast dat het anders kon en moest. Mijn zus kwam op het idee de pillen te bewaren in een doos met duidelijke vakken. Ook bellen we mijn moeder nu bij toerbeurt. ‘Hallo, hier de pillendienst!’ zeg ik dan. En ik vertel haar wat ze moet innemen. Een zwarte, een halve witte en/of een hele gele.
Afstemming
Half Nederland worstelt met vergelijkbare uitdagingen. Iedereen moet vanuit zijn eigen privésituatie en de professionals waarmee hij samenwerkt, komen tot passende antwoorden.
Uiteindelijk draait het om waardigheid. Van onze ouders en andere senioren. Van hun kinderen, kleinkinderen en andere mantelzorgers die hen ondersteunen. En van de professionals die hun werk zo goed mogelijk willen kunnen doen. Het gaat om de waardigheid van ons allemaal. Een waardigheid die ook geboren wordt uit de gesprekken tussen formele en informele zorgverleners die samen proberen te ontdekken hoe ze hun steentje kunnen bijdragen aan een waardige samenleving. En aan het welbevinden van medemensen in de laatste jaren van hun leven. Ga hierover het gesprek aan! Ten bate van ons allemaal.
Anne Buskes is directeur/bestuurder van welzijnskoepel Trajekt van Maastricht en Heuvelland.
Als de ontwikkeling van je kind niet vanzelf gaat
XONAR biedt begeleiding bij het opvoeden en opgroeien van kinderen en jongeren met een (vermoede) vorm van autisme. Daarvoor beschikken ze over een grote diversiteit aan ondersteuningsmethoden. Sinds afgelopen zomer is de IMPACT-groep gestart, een innovatief programma dat onderdeel uitmaakt van het zorgaanbod voor jonge kinderen met autisme.
Kinderen maken in de periode van 0-6 jaar een enorme ontwikkeling door van baby naar kleuter. Ze leren dan lopen en praten, belangrijke vaardigheden om de wereld te ontdekken. Dan ontdek je als ouder ook het karakter en het temperament van je kind. In elke fase leert een kind nieuwe vaardigheden, bijvoorbeeld zindelijkheid of samen spelen. Soms gaat die ontwikkeling niet vanzelf en zijn er al vroeg signalen die op autisme kunnen wijzen.
Autisme herkennen: hoe eerder hoe beter
Als een kind nauwelijks (oog)contact maakt, je als ouder moeilijk in het spel toelaat of het kind onvoldoende afstemt wat wel en niet mag, dan kan het zijn dat er iets aan de hand is. Soms zijn de signalen subtieler, zoals een trage of bijzondere ontwikkeling in taal en communicatie. Vroegtijdige hulp is dan van belang. Volgens onderzoek zorgt dat voor een beter effect op de lange termijn.
IMPACT
Het IMPACT-programma van XONAR is er voor ouders met kinderen van 0-6 jaar die zich zorgen maken over de sociaal emotionele ontwikkeling van hun kind. Het programma bestaat uit een individuele, ambulante oudertraining eventueel aangevuld met dagbehandeling. IMPACT staat voor IMproving Parents As Communication Teachers; ouders leren dezelfde technieken als de specialisten en zijn daarmee zelfs doeltreffender dan een professional. Ouders kennen hun eigen kind immers het beste.
“De resultaten van de IMPACT-groep zijn veelbelovend. Kinderen en ouders krijgen weer perspectief in het gewone leven.”
Naast Maastricht start nu ook in Heerlen een IMPACT-groep.