U mag álles aan ons vragen...
Twintig man en vrouw sterk. In Horst aan de Maas verdeeld over drie gebiedsteams. Op de pincode na mogen inwoners aan hen álles vragen. Maar vooral op het gebied van zorg, ondersteuning en voorzieningen kunnen zij ook, samen met de inwoners en heel veel verschillende disciplines, voor antwoorden zorgen. Veel inwoners van Horst aan de Maas hebben al geprofiteerd van de vakkennis van de individuele gebiedsteamleden. En zij doen het graag. Want daar zijn ze voor!
Wat is een gebiedsteam?
Het gebiedsteam is er voor u en uw omgeving. Samen met u zorgen we ervoor dat iedereen prettig kan (blijven) wonen en leven in zijn eigen omgeving. We bekijken samen met u de situatie en bespreken wat nodig is; dit noemen we het vraagverhelderingsgesprek. Vervolgens proberen we de krachten van uzelf en die van uw sociaal netwerk slim te bundelen in een leefzorgplan. Daardoor vinden we sneller betere oplossingen. Vaak gewoon dicht bij huis, want de ervaring is dat veel vragen op eigen kracht of met een beetje hulp uit de omgeving opgelost kunnen worden. Simpelweg omdat mensen graag iets voor elkaar willen betekenen. Zo zorgen we er samen voor dat het fijn wonen en leven is in ons dorp. En zorgen we dat u en uw buurtgenoten zo lang mogelijk zelfstandig in hun eigen huis kunnen wonen.
Samenwerking met (zorg)organisaties
Als het nodig is, zorgen we dat u professionele, specialistische zorg en/of hulpmiddelen krijgt. Omdat we u en uw situatie door de gesprekken beter hebben leren kennen, kunnen we u daarin snel en goed begeleiden. De leden van de gebiedsteams zijn vooral ‘in het veld’ actief. Ervaring leert dat inhoudsdeskundigen uw vragen het meest effectief kunnen beantwoorden. Om die reden is ook op het gemeentehuis een speciaal team ingericht.
Een mevrouw belt met de WMO-consulent van de gemeente. Ze vraagt zich af of ze in aanmerking kan komen voor een traplift.
‘De traplift bracht me méér dan naar boven’
Haar vraag leidt tot een gesprek waarin duidelijk wordt, waar haar verzoek op gebaseerd is. Ze heeft een hersenbloeding gehad en is, na revalidatie, niet meer goed in staat om in haar woning de trap te nemen. Toch wil ze heel graag thuis blijven wonen. Tijdens het vraagverhelderingsgesprek met de WMO- consulent komt naar voren dat ze sinds haar hersenbloeding nog maar weinig buitenshuis komt. Ze mist de sociale contacten. De WMO-consulent maakt haar attent op de dorpsdagvoorziening bij haar in de buurt. Mevrouw weet zelf dat haar buurvrouw daar ook naar toe gaat. Ze besluit haar te vragen en dan blijkt dat de buurvrouw graag bereid is haar mee te nemen. De traplift is inmiddels geïnstalleerd en mevrouw gaat nog steeds met veel plezier met haar buurvrouw naar de dorpsdagvoorziening.
Vakkennis
Het gebiedsteam bestaat uit verschillende medewerkers die afkomstig zijn van diverse zorgorganisaties. Vanaf nu vormen ze één team in het gebied Maas dat onafhankelijk van de organisaties opereert. De medewerkers zijn een ‘allround’ aanspreekpunt voor de inwoners van het werkgebied, maar brengen elk eigen kennis en ervaring mee. Bij specifieke problematiek binnen het gebied worden een of meer specialisten aan het team toegevoegd.
Bereikbaarheid
U kunt een afspraak maken via de site van de gemeente (www.horstaandemaas.nl); u kunt een email sturen ([email protected]) of u kunt bellen (077 477 97 77).
Een man belt met een hulpvraag naar de Gemeente Horst aan de Maas. Hij ervaart problemen in de relatie en hij zou daar graag eens over willen praten.
‘De oplossing bleek heel ergens anders te liggen...’
Er wordt op heel korte termijn een afspraak gemaakt met de maatschappelijk werker van het gebiedsteam. In het vraagverhelderingsgesprek blijkt dat er wel problemen zijn in de relatie maar die lijken vooral voort te komen uit langdurige spanningen. Niet zo vreemd, want er spelen nogal wat zaken. Zijn vrouw heeft een progressieve ziekte en het wordt snel duidelijk dat ze daar beiden op een heel andere manier mee om gaan. Ook is hij mantelzorger voor zowel zijn broer die psychische problemen heeft, alsook voor hun 12-jarige autistische zoon. In een aantal gesprekken met de maatschappelijk werker komen verschillende aspecten aan de orde. Het praten over zijn eigen proces daarin schept duidelijkheid voor hem. Voor de zoon met autisme wordt individuele begeleiding ingezet. Om meer informatie te krijgen over de progressieve ziekte van zijn vrouw heeft het echtpaar gesproken met de praktijkondersteuner van de huisarts. Ruim een half jaar later hebben beide het ziekteproces beter leren begrijpen en hebben ze dat kunnen accepteren.
Zijn mantelzorgtaken is hij blijven doen. Hij ervaart daar veel voldoening van. Om het te kunnen volhouden in de toekomst doet hij yoga. De begeleiding van de zoon loopt goed en dit ontlast het gezin enorm. In een afrondend gesprek omschrijft hij als volgt: ‘We kunnen weer gewoon ouder voor hem zijn’. Al met al blijkt dat de verschillende maatregelen ook de problemen in de relatie hebben opgelost. Eigenlijk tot hun beider verrassing en opluchting. Ondanks alles en dankzij de gedifferentieerde aanpak ervaren ze samen weer plezier.