“Door de zorg voor Tom is ons leven erg veranderd”

Toen Tom Cleton zo’n 5 jaar geleden van zijn werk naar huis reed, kwam hij in de file te staan. Een bestuurder achter hem lette niet goed op en klapte met 80 kilometer per uur achter op Toms auto. “Sinds die dag ziet onze wereld er heel anders uit”, verte lt Henny, de vrouw van Tom.

Het leek eerst mee te vallen. Tom had pijn en voelde zich duizelig, maar kon zelf naar huis rijden. Maar een paar dagen later viel hij thuis plotseling en kon hij niet meer praten. Er volgden allerlei onderzoeken, waarna de artsen blijvend hersenletsel vaststelden. “Mijn hersenen geven verkeerde signalen af naar mijn lichaam”, vertelt Tom. “Daardoor heb ik altijd zenuwpijn. Ik heb verschillende behandelingen gehad, maar niemand kan nog wat voor mij doen.”

“Ik lever een stuk van mijn eigen leven in”

Tom heeft altijd pijn, is erg moe en valt regelmatig. “Dat heeft enorme invloed op ons dagelijks leven”, zegt Henny. “Tom kan nooit meer werken. Hij zit dus bijna altijd thuis. We merken dat we daardoor elkaar ’s avonds veel minder te vertellen hebben.” Henny doet bijna alle huishoudelijke zaken en daarnaast extra zorgtaken. Tom heeft haar hulp nodig bij veel dagelijkse bezigheden zoals een jas aantrekken of veters strikken. “Ik doe het met liefde, maar voel dat ik een stuk van mijn eigen leven inlever. Een feestje geven thuis en mensen ontvangen, dat gaat niet meer. Gelukkig krijgen we veel steun uit de buurt. Fijn dat we mensen om ons heen hebben die af en toe kunnen bijspringen. Dat is belangrijk, anders loop je het risico dat je jezelf helemaal wegcijfert.”

“Afhankelijk zijn van anderen is gewoon verschrikkelijk”

Er is dus veel veranderd voor Tom en Henny. Toch laten ze hun hoofd niet hangen. “Daar moeten we hard ons best voor doen. We lopen veel te dollen met elkaar, praten er heel open over. We mopperen ook wat af hoor, maar uiteindelijk moeten wij er altijd weer samen om lachen. We gaan er gewoon heel open mee om”, legt Henny uit. Tom: “Gelukkig ben ik meer een doener dan een denker. Anders zou ik echt gek worden. Dat afhankelijk zijn van anderen, dat is - zeker op deze leeftijd - gewoon verschrikkelijk. Binnenkort ga ik weer eens vissen. Dat deed ik vroeger altijd met mijn vader. Het is lekker buiten en ik heb er niemand bij nodig. Heerlijk!” “Dat is ook fijn voor mij”, zegt Henny. “Heb ik even tijd voor mezelf.”

Wilt u meer weten over mantelzorg? Kijk op www.dekap.nl.

Bent u net als Henny ook mantelzorger? Zorgt u voor iemand die chronisch ziek is, voor iemand met een beperking, voor iemand in uw omgeving die hulp nodig heeft? Bijvoorbeeld uw chronisch zieke kind of partner of een gehandicapte vriend? U bent h eel belangrijk in hun leven. De gemeente Apeldoorn heeft waardering voor uw werk als mantelzorger en geeft u graag iets extra's. U kunt de Mantelzorgwaardering 2018 aanvragen. Dit is een eenmalig bedrag van € 100,00.

U kunt de Mantelzorgwaardering krijgen als u:

• zorgt voor iemand die in de gemeente Apeldoorn woont, en
• een persoonlijke relatie heeft met die persoon (het is bijvoorbeeld uw partner, kind, ouder of vriend of vriendin),
• en langer dan 3 maanden en/of meer dan 8 uur per week voor die persoon zorgt, en
• daar geen geld voor krijgt.

U kunt de Mantelzorgwaardering van 1 september 2018 tot en met 31 oktober 2018 aanvragen
Daarvoor gaat u naar de website van de Kap: www.dekap.nl/mantelzorgwaardering. U krijgt vóór 25 december 2018 een brief van de gemeente. Daarin staat of u de Mantelzorgwaardering krijgt en wanneer u deze krijgt. Heeft u geen internet?
Bel dan 055 5767998 en spreek uw naam en telefoonnummer in. U wordt dan vóór 31 oktober 2018 teruggebeld en geholpen bij het aanvragen van de waardering.