Begeleidingsgesprekken;

Tussen de regels door blijkt er soms meer aan de hand

Wanneer een inwoner zich bij het sociaal wijkteam meldt, is de hulpvraag niet altijd even duidelijk. Er zijn bijvoorbeeld meerdere hulpvragen of er spelen gevoelens van angst of schaamte. Om zo goed mogelijk te kunnen helpen, is het voor de sociaal werkers belangrijk dat alle kaarten op tafel liggen. Soms hebben zij daarvoor hun voelsprieten nodig. Hieronder leest u het verhaal van mevrouw C. die bij het sociaal wijkteam aanklopte voor hulp bij haar financiën. Er wordt hulp ingeschakeld, maar mevrouw vindt het moeilijk om transparant te zijn over haar situatie. Het sociaal werkteam buigt zich over een aanpak die bevorderlijk is voor zowel de cliënt als de hulpverleners.

Mevrouw C. ontvangt een bijstandsuitkering en heeft twee volwassen inwonende kinderen. Via de Stadsbank is ze aangemeld bij het SWT voor hulp bij haar financiële situatie. Er zijn verschillende schuldeisers, maar het is onduidelijk of alle schuldeisers wel in kaart zijn gebracht. Voor er regelingen getroffen kunnen worden is het van belang dat mevrouw C. een compleet overzicht heeft van haar inkomsten, uitgaven en schuldeisers.

SWT heeft haar in contact gebracht met Schuldhulpmaatje zodat een gespecialiseerde vrijwilliger samen met haar alles kan uitzoeken. Het contact met Schuldhulpmaatje kwam door Mevrouw C. zeer moeizaam op gang, waarop SWT een intake initieert en daarbij zelf aanwezig is. De intake vindt plaats, maar dan blijkt dat ook de inkomsten en uitgaven niet duidelijk zijn voor mevrouw C. dan wel dat zij met moeite het achterste van haar tong laat zien. Zo blijken haar inkomsten aan het einde van het gesprek toch hoger te zijn dan ze in eerste instantie aangaf. Na deze intake worden de afspraken met Schuldhulpmaatje verzet en afgezegd. Steeds met een goede reden, zo lijkt het in ieder geval op het eerste oog. Mevrouw C. werkt wel mee aan de gesprekken met SWT en lijkt open te staan voor hulp en noemt het verzetten en afzeggen overmacht. Tussen de vaste begeleidingsgesprekken bij SWT door, verschijnt mevrouw met dochter bij SWT naar aanleiding van een incident dat thuis heeft plaatsgevonden.

Hierbij waren alle gezinsleden betrokken. SWT begint de hulpverlening altijd met een vraagverheldering om de situatie van de cliënt op de verschillende leefgebieden in kaart te brengen. Tijdens de vraagverheldering had mevrouw C. aangegeven dat er geen problemen waren op het gebied van huiselijke relaties. De kinderen hadden ook geen speciale band met elkaar, maar het ging goed. Vanwege de heftigheid van het incident en de hulpvraag van dochter is de casus in het team besproken. Een andere collega die bekend was met dochter wist dat er in het verleden eerder een heftig incident had plaatsgevonden. Dat incident werd nu niet door moeder genoemd en is ook niet tijdens de vraagverheldering aan bod gekomen. SWT heeft met moeder en dochter een vervolggesprek gepland met de wijkagent om naar een plan van aanpak te kijken. Anderhalve dag voor de afspraak zegt moeder deze afspraak af en plant een nieuwe afspraak voor haar alleen met haar sociaal werker van SWT.

De vraag die nu op tafel ligt is: “Wat speelt er in deze casus buiten ons gezichtsveld?” Dus met andere woorden, wat maakt dat mevrouw C. huiverig overkomt voor hulp van buitenaf en waarom werkt ze wel mee aan het contact met haar sociaal werker van SWT? In ons werk komt bovenstaande heel vaak voor. Kleine signalen, soms hele grote, waardoor je voelt dat er meer aan de hand is.

Toch blijft het vrijwillige hulpverlening en verdienen ook deze mensen onze tijd en aandacht voor een sterkere positie in hun eigen leven. Het vraagt creativiteit om er achter te komen wat iemand motiveert, maar daarnaast ook juist tijd een aandacht om het vertrouwen op te bouwen. Dat vertrouwen blijkt in deze casus dus vooralsnog de enige houvast om de aanmeldvraag op te lossen, maar ook om dat wat onder het oppervlak ligt naar boven te krijgen en op te lossen.