Samen met inwoners werken aan betere jeugdhulp en zorg in Eemsmond
Jeugdhulp is veel in het nieuws, en vaak negatief: er is te weinig geld, een tekort aan personeel, er ontstaan wachtlijsten en jongeren dreigen tussen wal en schip te vallen. Oplossingen voor deze knelpunten komen vaak ‘van bovenaf’. Maar kan het ook anders? Ja! Dat laten de gemeenten Appingedam, Delfzijl en Loppersum zien in het project Jeugdhulp doen we Samen. Hierin wordt ‘met de mensen om wie het gaat’ onderzocht wat goede manieren zijn om jongeren en ouders structureel te laten meepraten over jeugdhulp zodat deze hulp beter kan aansluiten op wat werkelijk nodig is.
Onderzoek toont aan dat jeugdhulp beter wordt wanneer jongeren en ouders actief kunnen meedenken en meepraten. Toch gebeurt het nog te weinig. In het landelijke Programma Jeugdhulp doen
we Samen is daarom onderzocht op welke manieren je dit meedenken en meepraten vorm kunt geven. Deze manieren worden nu in verschillende regio’s, waaronder Noordoost-Groningen ingezet.
Zorg verbeter je van onderop
In Appingedam, Delfzijl en Loppersum krijgen alle bij jeugdhulp betrokken partijen de kans om – op basis van hun wensen en ervaringen – aan te geven wat goed gaat en wat beter kan in de jeugdhulp en hoe je jongeren en ouders betrekt. Te beginnen met de men sen om wie het gaat: jongeren en ouders. Zorgbelang Groningen1 gaat met hen in gesprek over hun ervaringen met het leven in de gemeente en de rol van jeugdhulp daarbij. Daarnaast zijn de andere betrokkenen aan de beurt om uiteindelijk alle wensen, ervaringen en ideeën bij elkaar te brengen. Zo is het verbeteren van jeugdhulp een beweging die ‘van onderop’ begint waardoor er beter inzicht komt in wat écht nodig is.
In Noordoost-Groningen wordt ook breder gewerkt aan beter aansluitende zorg en ondersteuning. Uitgangspunt daarbij is niet ‘wat er mis is’, maar wat inwoners belangrijk vinden in hun leven, hoe zij dit zelf kunnen organiseren en welke hulp zij hierbij nodig hebben. Zo ontstaat van onderop ‘de juiste zorg op de juiste plek’ en dit draagt bij aan het geluk, de veerkracht, vitaliteit en productiviteit van de inwoners in de regio.
Meer informatie of meedoen?
Meer informatie over ‘Jeugdzulp doen we Samen’ of ‘De juiste zorg op de juiste plek’ is te vinden op www.zorgbelang-groningen.nl. Jongeren en ouders uit Appingedam, Delfzijl of Loppersum die hun ervaringen/ideeën rond jeugdhulp willen delen kunnen contact opnemen met Marieke Nanninga van Zorgbelang Groningen, mail: [email protected], telefoon/whatsapp: 06 21458868.
Leven met een icd
“Mevrouw van Roggen, dit klinkt niet goed. Ik ga een ambulance voor u bellen”. Wat een kort bezoek aan de huisarts moest zijn, werd het begin van vele ziekenhuisopnames. Bij Petra van Roggen-Einholz (56) werd zeven jaar geleden meerdere hartritmestoornissen geconstateerd. Zij blikt terug op de impact die deze ervaring op haar leven als een hartpatiënt heeft gehad.
“Als huishoudelijke hulp werkte ik in 2011 een aantal dagdelen per week. Na een ochtend of middag werken werd het voor mij steeds moeilijker om van de bank te komen. Zó moe was ik. Het duurde een aantal weken voordat ik naar de huisarts dur fde te gaan. Haar bezorgde blik toen ze naar mijn hart luisterde, vergeet ik nooit meer”.
De huisarts vertelde dat Petra vocht in haar longen had en dat haar hart onregelmatig klopte. Voor de dokter reden om haar patiënt meteen naar het ziekenhuis te sturen. Er werd chronotrope incompetentie en boezemfibrillatie geconstateerd. “Mijn hart klopt te snel, dan weer te langzaam. Dat veroorzaakt allerlei ongemakken zoals hartkloppingen en extreme benauwdheid”. Een pacemaker moest de klachten verhelpen, een onderhuids apparaatje dat met stroomstootjes ervoor zorgt dat het hart in het juiste ritme blijft kloppen.
Helaas keren zes jaar later de vermoeidheid en kortademigheid terug. Uit voorzorg wordt een ICD geplaatst; de ICD geeft, anders dan een pacemaker, een elektrische schok om het normale hartritme te herstellen en kan daarmee een hartstilstand voorkomen. “De ervaring met de ICD opende mijn ogen. Daarvoor had ik de onrealistische verwachting dat het ziekenhuis mij helemaal beter kon maken, maar zo werkt het natuurlijk niet. Deze hartafwijkingen komen nu eenmaal voor in mijn familie. Het enige wat de cardiologen kunnen doen is de achteruitgang van mijn hart zoveel mogelijk vertragen”.
Petra’s leven lijkt niets meer op dat van vóór haar ICD; zo is ze afhankelijk van zeven soorten medicijnen die ze dagelijks moet innemen en moest ze stoppen met haar werk in de zorg, dat haar altijd veel voldoening gaf.
Nu moet ze die voldoening uit andere zaken halen. Dat lukt haar aardig, vertelt ze lachend: “Ik vind het heerlijk om met mijn kleindochter te zijn en help mijn buren graag waar ik kan. Daar heb ik nu alle tijd en gelegenheid voor. Straks begin ik met vrijwilligerswerk in de bibliotheek. Dat zal deze hartpatiënt ook wel van de straat houden!”.
Hart- en vaatziekten zijn doodsoorzaak nummer één bij vrouwen. Dit komt omdat ze symptomen als vermoeidheid, pijn tussen de schouderbladen en kortademigheid vaak zien als ongemakken die bij de overgang horen. Heeft u al langere tijd één of meer van bovenstaande klachten? Bespreek deze dan zo snel mogelijk met uw huisarts.