‘Steeds meer ouders weten het CJG te vinden’
Dorien Zandvliet blij met aandacht voor gezinnen
Naast wethouder is Dorien Zandvliet ook gewoon een Alblasserdamse moeder. Ze kent de uitdagingen waarmee ouders te maken hebben. Dat het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) hulp biedt in haar dorp, vindt ze dan ook een goede zaak.
In haar werkkamer met uitzicht op het Raadhuisplein vertelt ze waarom ze blij is met het CJG. “Sinds de komst van het CJG in 2009 werken professionals die met gezinnen in aanraking komen beter samen. De jeugdgezondheidszorg was vroeger een soort eilandje. In 2015 is ook de jeugdhulp erbij gekomen; gemeenten zijn sindsdien verantwoordelijk voor álle hulp die jongeren nodig hebben. Voorheen gingen bijvoorbeeld verwijzingen naar de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) via Bureau Jeugdzorg. Nu kunnen mensen van het Alblasserdamse CJG hulp bieden en zo nodig doorverwijzen, ook naar de GGZ.”
Eén regisseur
Belangrijke aanwinst zijn de gezinsregisseurs van het CJG. Dorien: “Soms komen er diverse hulpverleners in een gezin, bijvoorbeeld als er met meerdere kinderen iets aan de hand is, of als ook de ouders zelf problemen hebben. De gezinsregisseur zorgt ervoor dat alles bij elkaar komt. Nu denk ik dat Alblasserdam altijd al een dorp is geweest met heel korte lijntjes tussen de mensen in het veld. Maar die regiefunctie helpt enorm. Ook hier was het wel eens zo dat er verschillende mensen in een gezin rondliepen zonder dat ze het van elkaar wisten.”
Iedere ouder komt bij het CJG, maar is zich daar waarschijnlijk niet altijd van bewust. “Ook het consultatiebureau hoort erbij, net als alle andere hulp die jeugdigen nodig kunnen hebben. Denk aan hulp bij het opvoeden, controle van de groei van een kind, onderzoek bij vermoedens van autisme. Ook met moeilijke vragen mag elke ouder bij het CJG binnenstappen. In Alblasserdam hebben we gekozen voor een fysiek punt, in de Alblashof. Ook professionals die daar niet werken maar zich wel bezighouden met kinderen en jongeren horen bij het CJG: scholen, het jongerenwerk, huisartsen en de politie maken bijvoorbeeld deel uit van het netwerk. De politie treft in gezinnen soms situaties aan die zorgelijk zijn en verwijst dan door. Het gaat erom dat genoemde professionals elkaar kennen en op de juiste manier naar elkaar doorverwijzen als nodig is.”
Aan het werk
Een andere partner is het Leerwerkbedrijf Smile, dat jongeren helpt aan de slag te komen. “Heel mooi dat Smile zich ontfermt over jongeren die zonder een goede reden thuis zitten. De verbinding met het Leerwerkbedrijf hadden we niet eerder gemaakt. Het werkt. Werk kan de beste zorg zijn. Een jongere merkt: ik kan ook dingen zelf, ik kan mijn leven weer zelf vormgeven.”
Ouders die bij het CJG aankloppen houden zelf altijd het laatste woord. “Het centrum werkt met ouders sámen, stelt samen met hen een plan op.
‘Het is een teken van kracht als je de hulp durft aan te nemen die je nodig hebt. Daar is niks mis mee’
Het is het plan van de ouders, we denken vanuit de eigen verantwoordelijkheid. En we laten mensen niet doormodderen. Eerst bekijken we: wat kunnen ouders of jongeren zelf, wat lukt met hulp van de eigen omgeving, het eigen netwerk? Als meer nodig is, gaan we opschalen. Maar je blijft als ouder altijd zelf verantwoordelijk voor je kind.
Vanuit die verantwoordelijkheid heb je ook om hulp gevraagd. Overigens kunnen ook verenigingen die met kinderen en jongeren werken bij het CJG om advies vragen. Dat kan zonder de naam van een kind te noemen.”
Thuis voelen
Dorien begrijpt dat hulp of advies vragen niet altijd makkelijk is. “Het is ook best heel wat om toe te geven: ik heb een probleem. Je kunt het gevoel hebben dat je faalt; je kunt het niet zelf oplossen. Maar het is ook een teken van kracht als je de hulp durft aan te nemen die je nodig hebt. Daar is niks mis mee. Gelukkig horen we dat steeds meer ouders het CJG weten te vinden. Ze vertellen elkaar: als er nou eens iets is, ga daar naartoe. Doordat het CJG sinds 2015 dichterbij is gekomen, is er een toename in het aantal hulpvragen. Ook mensen die hun problemen voorheen meer in eigen kring oplosten, zoals van de reformatorische gezindte, weten het centrum te vinden. Als gemeente hebben we gezegd: er moet identiteitsgebonden zorg zijn. We horen dat mensen merken dat er respect is voor ieders geloof. De basis is: iedereen moet zich bij het CJG thuis kunnen voelen. Dit lukt volgens mij, dat vind ik heel erg mooi.”