“Een spreekuur op de CJG-locatie of op een school, een overleg met netwerkpartners in de wijk, administratie… Geen dag is voor mij hetzelfde, maar het leukst vind ik het contact met kinderen. Ik heb vooral te maken met de puberleeftijd en ik ben dus veel op middelbare scholen. Jongeren lopen vaak spontaan bij me binnen met toch wel de allerbelangrijkste vraag: ‘Hoe lang word ik?’ Verder zijn de vragen heel uiteenlopend: over social media-gebruik, slechte cijfers, pesten en bedtijden. Echt niets is te gek maar als jongeren vragen of ze moeten afvallen, dan probeer ik dat wel uit hun hoofd te praten. Ze zijn nog gewoon aan het groeien en er verandert nog van alles! Ik vertel dat ze zich beter kunnen richten op niet aankomen en leg uit hoe ze op gewicht kunnen blijven. Je hoopt dat wat je zegt aankomt, maar daar ga je niet van uit. Daarom was ik erg verrast toen een jongen na drie maanden bij mij terugkwam met de boodschap: ‘Ik heb precies gedaan wat u heeft gezegd.’ We hadden samen een schemaatje gemaakt en dat had hij netjes gevolgd. En inderdaad: hij was een stukje gegroeid en had een lager BMI. Het verraste mij dat een puber zo keurig mijn advies had gevolgd, maar hij zei: ‘Dat is toch de normaalste zaak van de wereld?’” •