INFORMATIEKRANT Veenendaal
Deze pagina wordt mogelijk gemaakt door bedrijven en organisaties uit Veenendaal e.o.
Jedidjah krijgt sinds februari zorg van Kwintes. Dankzij deze zorg, wat Gewoon Thuis genoemd wordt, kan zij thuis blijven wonen. En hoeft ze niet naar een beschermde woonvorm. Dat is fijn, want hierdoor heeft ze een zelfstandiger leven.
‘Dankzij Gewoon Thuis van Kwintes kan ik altijd een begeleider bellen. Dat geeft mij rust. Ik heb dan direct een luisterend oor om te bespreken wat ik nodig heb om door te gaan. Er zijn bijvoorbeeld momenten waarin ik veel angsten ervaar en niet naar buiten durf. De begeleiding helpt mij hiermee. Het is belangrijk voor mij om structuur te houden.
Daarom doe ik ook mee aan een pilot met zorgrobot Tessa. Deze robot is zo geprogrammeerd waardoor zij mij helpt met structuur in mijn dag.’
Begeleiding in je eigen huis
Met Gewoon Thuis krijgt Jedidjah intensieve begeleiding in haar eigen huis. Ze krijgt zorg volgens vaste afspraken maar kan ook altijd de begeleiding bellen als zij dat nodig heeft. Ze betaalt zelf de huur van haar woning en haar levensonderhoud. Dat zorgt ervoor dat Jedidjah zelfstandig kan zijn.
‘Ik wil een voorbeeld zijn’
‘Zelfstandig wonen bevalt mij erg goed. Ik woonde eerst in een beschermde woonvorm, maar dankzij Gewoon Thuis kan ik op mijzelf wonen. Ik heb nu de ruimte waardoor ik mensen kan ontvangen die ik wil. Sinds ik zelfstandig woon neem ik zelf mijn medicatie zonder dat iemand mij hoeft te helpen herinneren. Dit geeft mij moed en energie om dingen zelf te doen. Ik wil graag een voorbeeld zijn voor mensen om mij heen. Dat het niet alleen mogelijk is voor mij om zo’n stap te maken, maar ook voor anderen.’
Meer over Gewoon Thuis lees je op www.kwintes.nl/gewoonthuis
Eline van Wijngaarden, wijkverpleegkundige, vertelt over haar passie in de ouderenzorg:
Van jongs af aan heeft mijn interesse bij ouderen gelegen. Zo kwam het dat ik op de verjaardag van oma altijd in de ‘grote mensen kring’ zat, terwijl mijn zusjes, neefjes en nichtjes buiten paardje speelden. De verhalen van mijn volwassen familieleden boeiden mij, al begreep ik ze lang niet altijd. Mijn interesse om verpleegkundige te worden is niet gewekt door verpleegtechnische handelingen of de actie in het ziekenhuis, maar door een ochtend meelopen op een psychogeriatrische afdeling. Ik vond het aangrijpend om te zien dat deze ouderen, die ooit net zo jong en levendig als ik waren, geestelijk zo afgetakeld waren. Ik wilde hen helpen om de laatste levensfase zo waardig mogelijk te maken.
In mijn werk als wijkverpleegkundige bij QuaRijn heb ik voornamelijk te maken met ouderen en dit vind ik enorm gaaf! De doelgroep is divers en uitdagend. Door te observeren en in gesprek te gaan met de cliënt probeer ik verder te kijken dan ‘het aantrekken van de steunkous’. Zo heb ik dagelijks contact met andere disciplines zoals huisartsen en casemanagers. Deze samenwerkingen kan de cliënt gerichte zorg ontvangen op ieder vlak van zijn leven!
Een vertrouwensband creëren met de cliënt is een ander belangrijk onderdeel van mijn werk. Een dosis humor kan een fantastisch hulpmiddel zijn om dit te bereiken. Het klinkt tegenstrijdig, maar door humor te gebruiken tijdens de zorg, lijken de meeste cliënten zich meer serieus genomen te voelen.
Ouderenzorg saai? Wat mij betreft niet! Naast gesprekken over verlies en pijn, lach ik regelmatig met cliënten en halen we geintjes met elkaar uit. Ik merk dat cliënten door mijn open houding graag meegaan in mijn grapjes. Het gebeurt regelmatig dat ik met een grote glimlach de deur uit loop, wetend dat ik een cliënt met zo’n zelfde glimlach achterlaat. Voor dit soort momenten doe ik mijn werk. Om een lichtpuntje te zijn, om te leren van alle kennis en ervaring die deze mensen al hebben opgedaan. Wil je meer verhalen van Eline lezen?
Kijk op www.QuaRijn.nl/blogs.
Deze krant wordt mede mogelijk gemaakt door:
