Jeugdzorg:
één gezin, één plan
Er is veel te doen over de jeugdzorg die naar de gemeenten wordt overgeheveld. Toch zien de gemeenten Edam-Volendam en Zeevang het als een goede zaak. Het voordeel dat de gemeente nu verantwoordelijk is voor de jeugdzorg, is dat er nu voor één gezin één plan gemaakt kan worden.
De gemeente is beter in staat om zorg en ondersteuning dichtbij het gezin te organiseren met het gezin, het eigen netwerk en zo nodig met inzet van de lokale zorgstructuur eromheen. Voorheen was zorg meer op afstand georganiseerd. De lijnen zijn nu korter en de bereidheid elkaar te helpen is groter. Er is één gezinsregisseur. Die bewaakt het opgestelde plan.
Eén gezin, één plan. Als je dan naar het totaalplaatje van zo’n gezin kijkt, kun je goed aangeven wat het eerst moet worden aangepakt. Dan is dat bijvoorbeeld het oplossen van de schuldproblematiek of van verslavingsproblematiek, nog vóórdat er begonnen kan worden aan het verbeteren van de omstandigheden voor dat kind.
Puzzelen is de uitdaging
Meie is moeder van Otto (9) en Elin (7). Ze is getrouwd met Frank. Allebei werken zij fulltime. Frank als programmeur en Meie bij Science Center NEMO. Daarnaast zijn zij crisispleegouder.
Als kind puzzelde ik graag samen met mijn oma. Eindeloos kon ik op zoek zijn naar dat ene missende stukje om vervolgens met veel plezier op zoek te gaan naar de volgende.
Na mijn studie ging ik aan de slag als docent. Ik vond het de mooiste beloning als ik een leerling echt bereikte. En ook nu mag ik voor mijn werk bij Science Center NEMO weer puzzelen. Op zoek naar een manier om de bezoekers zichzelf en de wereld om zich heen te laten ontdekken en onderzoeken. Om vragen te stellen en na te denken.
Grenzen verkennen
Sinds een half jaar vangen we een jongetje van zes op. Hij is ongelooflijk snel gewend bij ons. We hebben elkaar beetje bij beetje leren kennen en inmiddels verkent hij grenzen. De onze en zijn eigen.
Het is weekend als we naar de kapper gaan. Tijdens het wachten heeft hij contact met andere klanten. Dan komt hij stil naast mij zitten. Als ik vraag wat er is, antwoordt hij boos: “Ik moet naar de wc”. Naar de wc: die puzzel hebben we inmiddels opgelost. Het betekent: “Er is iets, maar ik wil je niet vertellen wat”.
Ik weet dat afwachten de beste optie is. Niet veel later komt hij dan ook voor me staan en zegt hard: “Je bent niet mijn mama, niet mijn echte mama”. En zachter: “Ik wil niet dat mensen jou mijn mama noemen”. We hebben de aandacht van de hele kapperszaak als ik antwoord: “Je hebt gelijk, ik ben ook niet jouw mama”. Het is niet het antwoord dat hij wil horen. Zijn ogen worden donker, hij gaat boos naast me zitten en fluistert: “Dat mag je niet zeggen. Nu hebben anderen het ook gehoord!”.
Weer een puzzelstukje opgelost
We zijn aan de beurt. Alle boosheid is vergeten. Onze kapper heeft dezelfde naam als zijn papa. Dat komt dus helemaal goed. Bij de vraag hoe het geknipt moet, zegt onze pleegzoon dan ook vol vertrouwen: “Net zoals papa het knipt, graag”. De kapper weet inmiddels dat ik niet zijn mama ben en vraagt mij hoe papa zijn haar knipt. Ik moet hem het antwoord schuldig blijven. De kapper is verward, maar ik krijg een tevreden blik van onze pleegzoon. Dat maakt me blij. Weer een puzzelstukje opgelost: hij mag zeggen dat wij niet zijn ouders zijn, omgekeerd niet. Check!
Meie Geerlings - crisipleegouder
En dus, als mensen mij vragen waarom ik crisispleegouder ben, antwoord ik dat ik graag puzzel. Want pleegzorg is puzzelen. Op zoek naar het karakter van het kind en de manier van opvoeden die bij het kind, maar ook bij ons past. Bij ieder kind opnieuw.
Pleegouder iets voor u?
Kijk voor meer informatie op www.spirit.nl of bel geheel vrijblijvend 020 5400 440 en vraag naar het Servicepunt Pleegzorg.
