Slapen kun je leren
Als haar ouders Kim in het wiegje legden, begon het. Huilen, huilen, huilen. Tot ze haar weer oppakten. Maar als ze haar weer teruglegden, begon het opnieuw. Toen Kim 3 maanden was, huilde ze zes uur op een dag. Haar ouders waren radeloos en dood moe. Zou de jeugdverpleegkundige op het consultatiebureau geen raad weten? Ja. Ze adviseerde de aloude regels van rust, regelmaat en reinheid. En ze kwam zelfs thuis langs met haar raad en daad. Nu heeft Kim geleerd om alleen in slaap te vallen. En slapen haar vader en moeder ook weer beter en langer. Slapen kun je leren, soms van het CJG.
Aiky droomt van Ahoy
Aiky liep altijd in erg oude kleren en dat liep in de gaten. Bij het CJG werd er heel voor-zichtig naar geïnformeerd bij zijn ouders. Wat bleek? Er was geen geld voor nieuwe kleren. En ook niet voor een fi ets, Aiky liep altijd naar school. Vriendjes speelden nooit bij hem, het huis was nog half leeg. En een sportclub was ook niet te betalen. Bij het CJG merk je dat er nog armoede heerst in Nederland want je werkt er voor kinderen uit de rijkste én de armste milieus. Soms kun je ouders helpen door hen te wijzen op de Voedselbank en de schuldsanering. Of op het Jeugdsportfonds en Jeugdcultuurfonds. Aiky voetbalt tegenwoordig en zit op gitaarles. Hij heeft al gedroomd van een optreden in Ahoy.
Welk cijfer geef je voor je leven?
“Hoe gaat het met je, Bob?” vraagt Eva, de jeugdverpleegkundige. “Als je een cijfer voor je leven moest geven, wat zou dat dan zijn?” Bob geeft een 5. Hij maakt een vermoeide indruk, dus Eva onderzoekt hem. Heeft hij soms dikke klieren en dikke amandelen? Kan het bloedarmoede zijn? Nee, Bob slaapt slecht. Schermverslaving is misschien een groot woord, maar met z’n mobieltje staat hij op en gaat hij naar bed. Eva maakt overduidelijk dat hij een uur voor hij naar bed gaat niet meer op zijn scherm moet kijken. Vier weken later ziet zij Bob even bij de hoofdingang van school. Hij steekt zeven vingers in de lucht en het duurt een seconde voordat ze zijn boodschap begrijpt.