Vooral in de discussie over en rondom het thema gemeentelijke fusie(s) in het Land van Cuijk werd ik geraakt door het machtsdenken en -handelen van een aantal politieke partijen in de onderscheidenlijke gemeenten. Ik heb het vooral geconstateerd in Cuijk, Grave en Mill. In Cuijk manifesteerde zich dat (a) in de dominante opstelling van de partij Liberaal Land van Cuijk, (b) in het niet nakomen van een kiezersbelofte door Algemeen Belang Cuijk om de zittende wethouder in functie te houden, en (c) in de volgzame houding van het Christen Democratisch Appèl om een wethouder te kunnen leveren.
In Grave ging de Lokale Partij Grave zover dat er eigenlijk geen sprake meer was van behoorlijk bestuur, en in Mill hielden Algemeen Belang 90 en de Vier Kernen Partij de rest van de gemeenteraad feitelijk (ook) in gijzeling. En in de praktijk ging dat verder dan -alleen- het onderwerp gemeentelijke herindeling.
En nu zijn we op weg naar één gemeente Land van Cuijk en zien we een lelijk beeld. We zien met name dat grote partijen “machtsblokken” vormen om zó maximaal invloed te hebben op de uitslag van de verkiezingen; wie er in de gemeenteraad komt. Dat geschiedt door doelgericht rekruteren van kandidaten, óók bij andere groeperingen, door samensmelting van partijen, en door controle op de kandidaatstelling middels plaatsing op de kieslijst
Er vindt veel [zogenoemd] gekonkel plaats. Ik heb het dan in ‘t bijzonder over Liberaal Land van Cuijk, over het zogeheten Team Lokaal en over het Christen Democratisch Appèl. En wat ervan te denken dat de Lokale Partij Grave weer een gooi doet naar de macht, terwijl die partij getoond heeft niks te hebben met democratie?!
Gezien een en ander heb ik -recent nog- gezegd: tot hier en niet verder. Ik heb toen besloten [in mijn eigen woorden]: als voldoende stemgerechtigde inwoners van de nieuwe gemeente dat willen, ben ik bereid deel uit te gaan maken van de gemeenteraad om van zo dichtbij mogelijk controle uit te oefenen op het functioneren van de bestuurders en van de partijen in de gemeenteraad en om die direct ter verantwoording te -kunnen- roepen.