In 2006 werd Tessa, toen 30 jaar, op de fiets geschept door een busje met aanhanger. Ze ving de klap op met haar hoofd. Een zware schedel-/hersenoperatie volgde, waarna ze drie weken in coma werd gehouden. Daarna bleek dat Tessa haar rechterarm en -been opnieuw moest leren gebruiken. Eenmaal thuis werden de onzichtbare gevolgen van haar hersenletsel geleidelijk duidelijk
“Het is allemaal heel snel gegaan,” vertelt Tessa. “Ik beleefde alles vanuit het idee dat ik snel mijn leven kon oppakken. Het ontbrak me totaal aan ziekte-inzicht. Ik werkte als diëtiste in het ziekenhuis, maar dat ging niet zoals voorheen. Een jobcoach wees mij op de onzichtbare gevolgen van mijn niet-aangeboren hersenletsel (NAH), zoals prikkelgevoeligheid. Het was twee jaar na het ongeluk en ik besefte toen pas wat er aan de hand was, waarom ik op een feestje al na een uur weg wilde.”
Door dit inzicht kreeg Tessa langzaam haar leven op orde. Ze begreep steeds beter waar haar nieuwe energieniveau vandaan kwam en dat ze niet teveel dingen tegelijk moest plannen. Toch nam na zeven jaar de vermoeidheid toe en werd het voor haar steeds moeilijker om goed te kunnen functioneren. Via haar neuroloog hoorde Tessa over het landelijke behandelprogramma Hersenz,
dat mensen met NAH na de revalidatie helpt te leren omgaan met de blijvende gevolgen van hersenletsel.
“Tijdens het intakegesprek vertelden mijn ouders dat mijn omgeving het moeilijk vond dat ik soms zo kortaf kon zijn en snel uit mijn slof schoot,” aldus Tessa. “Dat was door mijn hersenletsel behoorlijk versterkt. Zelf had ik het niet eens altijd in de gaten.”
Tessa volgde verschillende Hersenz- modules waarin ze leerde omgaan met het leven in de ‘nieuwe’ situatie. “In de module ‘Omgaan met verandering’ ben ik me veel bewuster geworden van de gevolgen van het ongeluk. Ik vond herkenning in de verhalen van groepsgenoten en leerde over de relatie tussen overprikkeling, vermoeidheid en een kort lontje. Ik heb nu meer grip op mijn explosieve reactie en tel vaker tot tien. De methode ‘stop-denken-doen’ heeft me hiervoor handvatten gegeven.
Daarnaast heeft Hersenz me geholpen met de acceptatie van de onzichtbare gevolgen van mijn hersenletsel. Ik kan gemakkelijker dingen loslaten en durf de lat voor mezelf te verlagen. Daardoor bewaak ik mijn grenzen beter.”
Ook had Tessa veel baat bij de thuisbehandeling van Hersenz. “Ik heb hier geleerd om als een soort helikopter boven de situatie te hangen. Ik kan nu analyseren wat er is gebeurd als ik bijvoorbeeld fel uit de hoek ben gekomen. Van daaruit maak ik een bewustere afweging om wel of niet mijn verontschuldigingen aan te bieden. Soms vind ik dat ik dingen ook niet groter hoef te maken dan ze zijn.”
“Mijn korte lontje is zeker niet verdwenen, maar dankzij Hersenz heb ik het wel beter onder controle. Iedereen om mij heen beaamt dat. En dat is pure winst!”