In de gemeente ‘s-Hertogenbosch
Koo = ook voor jou
Soms loopt je leven niet helemaal zoals je zou willen. Je loopt vast met je puberende zoon of dochter. Je voelt je vaak eenzaam en alleen. Je snapt een brief van een belangrijke instantie niet of je hebt veel zorgen over je zieke moeder en je werk lijdt eronder. Gelukkig is daar Koo. Koo is er voor alle inwoners van ’s-Hertogenbosch. De medewerkers van Koo helpen iedere inwoner met vragen over geld en administratie, zorg en hulp, jeugd en gezin, wonen en vervoer, opleiding en werk, en meedoen en meehelpen. Er is altijd een oplossing!"
Hulp en advies
De medewerkers van Koo hebben verstand van zaken en zoeken samen met jou naar een oplossing voor jouw vraag. Ze geven je informatie en advies. Of ze helpen je bijvoorbeeld met het invullen van formulieren, het regelen van zaken op de computer en hebben samen met jou contact met instanties. Als het nodig is, dan melden ze je aan bij de gemeente of het buurtteam voor ondersteuning.
Hoe kom ik in contact met Koo?
Kun jij ook wel wat hulp gebruiken? Aarzel dan niet om contact op te nemen met Koo. Je kunt op verschillende manier in contact met ze komen. Kies wat jij het prettigst vindt. Loop bijvoorbeeld eens binnen bij één van de negen wijkpleinen. Er is er altijd wel eentje bij jou in de buurt.
Bel of stuur een berichtje via WhatsApp: (073) 206 88 88. Liever eerst rondneuzen? Kijk dan eens op de website www.kijkopkoo.nl. Daar vind je verschillende voorbeelden van hoe Koo je kan helpen en vind je ook de adressen van de negen wijkpleinen.
Koo is een coöperatie. Beroepskrachten en vrijwilligers van Farent, MEE, GGD en gemeente ‘s-Hertogenbosch werken hier samen.
Je leven oppakken na een ingrijpende gebeurtenis
Paul van Gellecom geeft lessen zelfverdediging in een sportschool, verzorgt dieren in een dierenparkje en geeft presentaties. Hij praat enthousiast en energiek over zijn werk en leven. Toch heeft hij blijvend last van de gevolgen van een herseninfarct. Door de juiste hulp kreeg hij zijn leven weer op de rit.
“Mensen zien op het eerste gezicht niets aan mij”, vertelt Paul. “Ik doe veel en dat lijkt me allemaal geen moeite te kosten. Niets is minder waar. Ik moet mijn activiteiten zorgvuldig plannen en veel rustmomenten pakken op een dag. Ik ben snel moe, vergeet veel en kan maar weinig prikkels hebben. Alles kost energie.”
Midden in het leven
Paul stond middenin het leven toen hij in 2006 een herseninfarct kreeg. Hij was 40 jaar, had een goede baan en een gezin met drie opgroeiende kinderen. “Na een revalidatietraject van tien maanden kwam ik thuis en heb ik het leven weer opgepakt. Ik ging weer werken, wilde gewoon doen wat ik altijd had gedaan. Dat hield ik met pijn en moeite vol tot 2013. Toen stortte ik in. Ik kon niets meer en wilde ook niets meer.”
Daarna kwam pas de juiste hulp op gang. Paul kreeg erkenning voor zijn Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) en twee keer per week specifieke begeleiding aan huis. Het duurde nog twee jaar voordat hij zijn leven weer een beetje op de rit had.
Ervaringen delen
Achteraf realiseert Paul zich dat hij goede begeleiding heeft gemist direct na zijn revalidatie. “Na zo’n ingrijpende gebeurtenis, het kan ook iets heel anders zijn dan ik heb meegemaakt, heb je geen idee wat je moet doen. Dát je iets moet doen om later niet vast te lopen.” Hij wil daar andere mensen voor behoeden. Daarom zet hij zich nu zoveel mogelijk in voor anderen. Hij deelt bijvoorbeeld zijn ervaringen met lotgenoten. En stimuleert hen snel hulp te zoeken.
Hij deelt bijvoorbeeld zijn ervaringen met lotgenoten. En stimuleert hen snel hulp te zoeken. “In de gemeente zijn allerlei mogelijkheden om gratis en vrijblijvend ondersteuning, advies en hulp te krijgen”, vertelt Paul.
“Koo is daar een mooi voorbeeld van. Met allerlei vragen kun je bij hen aankloppen en zij helpen je verder.”
Deze krant wordt mede mogelijk gemaakt door:
