Door haar goede netwerk kan
Ans voor haar man blijven zorgen
Duizenden Osse inwoners zorgen voor een zieke partner, ouder, broer of zus. Maar voor de buitenwereld blijft dat harde werk vaak onzichtbaar. Zo zorgt Ans voor haar man die Alzheimer heeft. Met hulp uit haar omgeving en ONS welzijn kan zij dit ook blijven doen.
‘Wat is er aan de hand?’
“Het was in het begin niet makkelijk”, vertelt Ans (72 jaar). “Mijn man (82 jaar) was altijd heel lief en heel zorgzaam. Er hoefde mij maar iets dwars te zitten en hij had het in de gaten. Hij gaf het oprechte aandacht. Maar we belandden een aantal jaren geleden steeds vaker in ‘welles nietes’ discussies. We kregen veel meningsverschillen en zijn gedrag was voor mij ontzettend vreemd. Ik herkende mijn man niet. Ook begon ik aan mezelf te twijfelen. Ligt het nu aan mij? Het was een periode waarin ik me onzeker en onbegrepen voelde.”
Diagnose Alzheimer
“Ongeveer 6 jaar geleden kwam de diagnose Alzheimer. Hierdoor werd alles duidelijk, maar zeker niet makkelijker. Mijn man heeft ontzettend veel structuur nodig en veel herhaling van informatie. Hij is erg afhankelijk geworden van mij. Als ik naar de wc ga, vraagt hij al: ‘waar ga je naartoe?’”
Muziek maken lukt niet meer
“Mijn man had in het begin dan ook echt een rottijd. Toen hij zich bewust werd dat niet alles meer lukte zoals voorheen. Hij was altijd een heel goede muzikant en het was erg moeilijk te zien dat ook het maken van muziek niet meer goed lukte. En voor mij voelt het als een verlies. Een constant rouwen om het verlies van de man waar ik zo van heb gehouden. Nu we wat verder zijn in de tijd, is hij ervan overtuigd dat er met hem niets aan de hand is. Dat is in veel situaties erg moeilijk voor mij en soms zelfs gevaarlijk.”
Helpen
“Tegenwoordig wordt mijn man twee keer in de week gedoucht. Het was een strijd om dit te organiseren. Ik mocht hem namelijk niet douchen, dat kon hij zelf wel. Maar hij stond zo wankel op zijn benen, dat ik zag dat hij dit niet zelf kon. Ik ben heel blij dat we deze thuishulp hebben doorgezet. Als hij valt en z’n heup breekt, dan kan hij naar een verzorgingstehuis en komt hij waarschijnlijk nooit meer naar huis. Dat willen we niet. Ook mocht ik zijn insuline niet meer spuiten. Ook dat kon hij zelf, vond ie. Nu hij merkt dat het hem niet goed meer lukt, laat hij me dat gelukkig wel doen.”
Hulp uit de buurt
“Wat me opvalt en wat me ook echt raakt, is dat er zoveel lieve mensen om me heen zijn. Soms lapt de buurvrouw onaangekondigd ook even mijn ramen aan de buitenkant. En pas geleden werd ik zelf ziek en moest ik geopereerd worden. Dit wilde ik niet, omdat er dan niemand voor mijn man zorgde. Mijn schoonzoon bood aan om vanuit ons huis te werken en voor mijn man te zorgen. Hij is voor mij echt een held. Als ik de operatie namelijk niet had gehad, kon mijn gezondheid nu kritiek zijn. En wie zorgt er dan voor mijn man?!”
Eropuit
“Mijn man kan hooguit een uurtje alleen thuis blijven. Elke dag, na het eten, wandel ik dat uurtje met mijn buurvrouw. Dit is mijn lichtpuntje op de dag. Zonder zou ik niet kunnen. Ik kan mijn hart luchten bij haar. Dit is zo belangrijk. Door de Alzheimer kan mijn man behoorlijk bot en hard reageren op mij. Dat gebeurde ook toen ik regelde dat hij een extra dag naar de dagopvang het Stekkie in Herpen kon. Ik kan daar inmiddels beter mee omgaan. Ik weet dat ik dit doe zodat we het uiteindelijk beiden langer vol kunnen houden.
Van een schenking kocht ik een tandem driewieler fiets voor ons. Daar gaan we samen zo nu en dan mee op pad. Hij geniet hier enorm van en praat dan over alles wat hij ziet achterop de fiets. Dit is iets wat we vroeger graag deden en nog steeds graag doen. Het is een geweldige manier om er samen op uit te gaan, vooral nu met corona. Al merk ik wel dat het voor mij steeds moeilijker wordt om hem te ondersteunen om op deze fiets te stappen.”
Hulp en ondersteuning van ONS welzijn
“Onze casemanager wees ons op het Alzheimer Café van ONS welzijn. Ik was blij te horen dat er activiteiten zijn waar we samen naar toe konden. Dat werd op een gegeven moment te ingewikkeld voor mijn man. Toen gingen we naar het Alzheimerkoor. Daar genoten we ontzettend van! Helaas ligt dat nu door corona stil.
Ik heb ook veel gehad aan de cursus ‘Omgaan met dementie’ van ONS welzijn. Die heb ik twee keer gedaan, omdat ik een netwerk wilde opbouwen van lotgenoten. Je voelt dat je er niet alleen voor staat. Anderen maakten een vergelijkbare situatie mee en je kan je verhaal kwijt. Kort daarna startte ONS welzijn een lotgenotengroep in de Meteoor. Ook deze is helaas stil komen te liggen door corona. Gelukkig belde Hetty van Amstel van ONS welzijn mij op om te vragen of ik zin had om te wandelen met een aantal leden van de lotgenotengroep. Dit kon in coronatijd wel en dat was erg fijn. Ook wandel ik nu met een andere wandelgroep. Hier kwam ik veel bekenden tegen uit de cursussen.”
Tips en adviezen van Ans
- Jouw omgeving kan zich op een minder positieve manier bemoeien en oordelen over de hulp die je inschakelt, zoals dagopvang. Zij kunnen zich vaak onvoldoende in jouw situatie inleven, weten niet wat jullie behoeften zijn en hoe jij je hoofd boven water moet houden. Het kan zijn dat je door deze mensen aan jezelf gaat twijfelen. Maar ik weet dat jij moet doen wat goed voelt voor jou!
- Ook zijn er mensen die niet weten hoe ze moeten omgaan met deze ziekte, waardoor ze niet meer op bezoek komen. Leg het naast je neer en besteed je energie aan iets positiefs.
Je kunt het vaak niet alleen en dat hoeft ook niet. Een lotgenotengroep is belangrijk voor jezelf. We hebben in onze groepen vaak veel plezier. Het is niet alleen ellende, maar ook echt heel fijn samen. Door de groepen weet ik dat er contacten zijn die ik kan bellen als ik ze nodig heb. Dit is een fijn gegeven. Je kan een netwerk opbouwen. - Ik vind het fijn dat er veel aanbod en mogelijkheden zijn om in contact te komen met mensen die mij begrijpen. Ik heb ONS welzijn dan ook als een warme organisatie ervaren. Zij ondersteunen mij waar ik het nodig heb. Ook mijn casemanager houdt me goed in de gaten, omdat ik ook steeds mijn grenzen verleg. En niet te vergeten mijn buurvrouw, waar ik lief en leed mee kan delen.
Deze krant wordt mede mogelijk gemaakt door:
