Felicity Dalman-Forbes kwam op 22-jarige leeftijd vanuit Schotland naar Nederland om een jaar voor Shell te werken. Ze ontmoette op de allereerste dag haar huidige echtgenoot bij de familie waar zij logeerde. Het duurde lang voordat Felicity zich comfortabel en Nederlands voelde.

“De eerste jaren hadden we een internationaal leven in Den Haag, waardoor ik niet echt integreerde. Toen we een zoon kregen en naar Alphen aan den Rijn verhuisden was ik in het begin vaak eenzaam. Ik sprak de taal niet en kwam niet in aanmerking voor gratis Nederlandse les voor buitenlandse vrouwen, wat vervelend was. Daarom heb ik zelf Nederlandse les gevolgd en ook meteen leren zwemmen. Een nieuwe baan vinden, was lastig vanwege de taal. Ik deed wel vrijwilligerswerk als peuterleidster en bij de bibliotheek, wat ik erg leuk vond. Na een jaar of tien kwam ik, via een kaartje bij de Albert Heijn, terecht bij een groep voor dames van buitenlandse afkomst. Dat was heel fijn - we hadden heel veel steun aan elkaar, want we wisten precies hoe de ander zich voelde. We gaven elkaar advies en deden iedere maand iets leuks, zoals een museum of etentje met een thema. De groep bestaat nog steeds. Mijn grootste hobby is schilderen. Daarin uit ik mijn heimwee naar Schotland door schilderijen van het Schotse landschap te maken. Ik zou mensen die nu in deze situatie zitten adviseren om de taal te leren en werk te zoeken. Je moet niet in je internationale bubbel blijven zitten en je moet er zelf op uitgaan.”