Deze pagina is een bijdrage van bedrijven uit Utrecht e.o.

ONUe: gericht inhaken op complexe zorgvragen van ouderen

Ouderen blijven steeds langer thuis wonen, terwijl de zorg die zij nodig hebben steeds complexer wordt. Dat is in een notendop de realiteit waarmee Hanneke van de Sandt, specialist ouderengeneeskunde bij Careyn, in haar dagelijks werk te maken heeft. Om hieraan beter tegemoet te kunnen komen is het Ouderengeneeskundig Netwerk Utrecht eerste lijn ontstaan (ONUe). Behandelaren van verschillende zorgorganisaties in Utrecht werken daarin samen om de zorg voor kwetsbare ouderen thuis te organiseren. “Ons doel is de juiste zorg te leveren aan cliënten en een aanspreekpunt en adviseur te zijn voor huisartsen.”

Complexe zorgvragen

De behandelaren van ONUe zijn gespecialiseerd in de behandeling van ouderen. De huisarts kan hen inschakelen voor advies. “Zorgvragen van ouderen zijn soms complexer van aard,” legt Van de Sandt uit. “Klachten staan niet op zichzelf en tellen op, zodanig dat ie mand in zijn of haar dagelijks functioneren wordt belemmerd. Vaak is het een mix van bijvoorbeeld lichamelijke ongemakken, geheugenproblemen en hoe je omgaat met problemen. Voor het zoeken van een passende oplossing werken we met meerdere hulpverleners samen.”

Langer thuis vooruit kunnen

Om concreet te maken wat ONUe kan betekenen, noemt Van de Sandt een voorbeeld. “Een mevrouw belde vaak naar de huisarts voor verschillende lichamelijke klachten. Uiteindelijk bleken die klachten een uiting te zijn van somberheid door een achteruitgang in geheugen, waardoor mevrouw veel dagelijkse dingen niet meer kon doen.

Daardoor ontstond ook een andere verdeling van taken en omgang tussen mevrouw en haar echtgenoot, wat voor beiden lastig was.

In eerste instantie leek er dus sprake van lichamelijke problemen, maar juist doordat wij een analyse maken van het samenspel van lichamelijke klachten, geh eugen en sociale aspecten kon de juiste hulp geboden worden. Zo kreeg mevrouw thuiszorg om haar man te ontlasten en ging zij koffieochtenden bezoeken omdat zij sociale contacten miste. Ook kreeg ze medicatie voor haar sombere stemming. Haar echtgenoot kreeg advies over hoe hij om kan gaan met haar geheugenproblemen”.

ONUe werkt samen met het samenwerkingsverband Huisartsen Utrecht Stad (HUS), waar veel Utrechtse huisartsen bij aangesloten zijn. Van de Sandt: “Het voordeel zit in onze kennis over passende zorg voor ouderen met een complexe zorgvraag in hun eigen omgeving. Daar moet je op tijd bij zijn. Daar hebben cliënten en zorgverleners profijt van”.

“Met Quinten word ik eerder gezien”

We zijn op bezoek bij Gerda (60). Gerda heeft autisme en woont met haar assistentiehond Quinten in een buitenwijk van Utrecht.

Gerda, wil je Quinten voorstellen?

“Quinten is een Golden Retriever, die ik samen met Bultersmekke Assistancedogs opleid tot assistentiehond. Zijn opleiding duurt anderhalf jaar. Een assistentiehond steunt zijn baasje om zich zonder stress te bewegen in het dagelijkse leven. Hij helpt mij omdat ik autisme heb.”

Wat betekent dat, autisme?

“Ik leef in een ‘omgekeerde wereld’. Mensen zeggen vaak iets anders dan ze bedoelen en ik heb moeite om dat te begrijpen. Het is alsof er een andere taal wordt gesproken. Iemand met autisme verliest dan overzicht en kan de conflicten die ontstaan slecht oplossen. Veel mensen haken daardoor af, ook hulpverleners die mij overschatten en denken: ‘Dat doen wij wel even’. Maar juist dan gaat het fout.”

Is dat de reden dat je een assistentiehond hebt?

“Ja, Quinten is mijn laatste redmiddel. Hij is heel duidelijk en houdt net als ik van regelmaat en structuur. Ik mag hem overal mee naar toe nemen, dat kan met een gewone hond niet. Ik heb Quinten nog niet zo lang, maar hij helpt me echt. Ik word eerder gezien en heb nu in één maand meer mensen gesproken dan het hele jaar daarvoor. Het klinkt misschien gek, maar doordat ik voor hem zorg, zorg ik ook beter voor mezelf. Ik kook weer elke dag, terwijl ik dat daarvoor bijna niet meer deed.”

Zijn er veel assistentiehonden?

“Ik ben de eerste in Utrecht die daarvoor hulp krijgt van de gemeente. Ik heb er samen met Steunpunt GGZ en Altrecht drie jaar voor moeten knokken. Het was om wanhopig van te worden. Ik hoop dat de gemeente van mij heeft geleerd dat ze niet alleen naar het dossier, maar ook naar de mens moeten kijken, voordat ze een besluit nemen.”