Deze pagina wordt mogelijk gemaakt door bedrijven en organisaties uit Tiel e.o.

“Af en toe is een hand op een schouder echt even nodig”

“Geen huisbezoek, geen fysiek contact meer, geen directe indruk meer kunnen krijgen van hoe het eraan toegaat in het gezin. Voor de ambulante gezinshulpverleners valt het niet altijd mee om vanuit huis te moeten werken.“

Petra ter Laat is Intensief ambulant gezinshulpverlener bij ‘s Heeren Loo. Zij begeleidt voornamelijk gezinnen waarvan de kinderen, of in sommige gevallen de ouders, verstandelijk beperkt zijn en een dringende hulpvraag hebben bij de dagelijkse opvoeding.

Alles is maatwerk

Door de komst van Corona was Petra genoodzaakt om te denken in oplossingen. Ze heeft samen met haar collega’s het werk op een andere manier moeten inrichten. Want hoe bied je cliënten de juiste ondersteuning als je niet op bezoek mag komen en geen fysiek contact mag hebben? En dat zonder afbreuk te doen aan de individuele behoeftes van de cliënt of de professionaliteit van de hulpverlening? “Alles is maatwerk, zegt Petra, zoals meestal het geval is in de ambulante gezinshulpverlening.”

Begeleiding op afstand

Voorheen gingen we voor de begeleiding altijd op huisbezoek bij de gezinnen. Hierdoor creëer je een band met het gezin en krijg je een goed beeld van de gezinssituatie. Sinds de komst van Corona moeten we de begeleiding helaas op afstand doen. Dit doen we voornamelijk door telefonisch contact, beeldbellen, of mailen. Met sommige ouders hebben we dagelijks contact via WhatsApp. Op deze manier zijn we voor het gezin een stok achter de deur. Met de ouders bespreken we welke activiteiten ze kunnen doen om de ontwikkeling van het kind te stimuleren. Zij sturen dan - vaak hele leuke – filmpjes via WhatsApp waarop wij vervolgens onze feedback kunnen geven. Hierbij letten we vooral op de benadering van ouders en de reactie van het kind. In sommige gevallen krijgen de ouders juist meer zelfvertrouwen door de begeleiding op afstand. Hierdoor leren ouders in te zien dat zij over veel meer kwaliteiten beschikken dan zij zelf hadden gedacht. Op deze manier zetten we ouders in hun eigen kracht.

Het gaat niet altijd even goed

Wanneer de ouders zelf verstandelijk beperkt zijn en de zorg hebben voor een gezin, merken we dat de begeleiding op afstand niet altijd even goed verloopt. De telefonische gesprekken of het beeldbellen met deze ouders levert in veel gevallen dan ook niet de gewenste informatie op. Eenmaal op huisbezoek blijkt dat er vaak toch veel meer speelt in het gezin. Bij deze ouders werken we met de methode van eerst voordoen, dan samen-doen en vervolgens nadoen. Als er dan alleen telefonisch contact of online contact is, verlopen de gesprekken veel oppervlakkiger dan wanneer we fysiek aanwezig zijn om actief te kunnen samenwerken met deze ouders. De ouders zijn veel meer open in hun communicatie als je letterlijk naast ze staat. Het beeldscherm kan dan soms een barrière zijn.

Rust en vertrouwen

Met de coronamaatregelen in je achterhoofd moet je dan soms heel erg creatief zijn. Als cliënten bijvoorbeeld geïsoleerd, depressief of in paniek raken en het lukt ons niet om ze via de digitale weg gerust te stellen dan gaan we altijd toch naar het gezin toe. Op dat moment stel je het welzijn van de cliënt voorop. Natuurlijk probeer je je dan zoveel mogelijk aan de 1,5 meter afstand te houden en werk je volgens de aangegeven richtlijnen. Maar dat is soms wel heel erg lastig. Kinderen en volwassenen hebben af en toe gewoon echt even een hand op hun schouder nodig. Dat brengt rust en vertrouwen. Iemand van 12 jaar die een sociaal emotioneel niveau van een 3-jarige bezit begrijpt Corona niet. Die wil gewoon een knuffel. Daarom gaan we altijd uit van wat een cliënt nodig heeft. Op basis daarvan wegen we af welke begeleiding daar het beste bij past. Zolang Corona er is, blijven we hoe dan ook creatief in onze oplossingen.

Deze krant wordt mede mogelijk gemaakt door: