Betrokkenheid

“Er lopen al langer jongens van de praktijkschool in Spijkenisse in ons bedrijf stage”, zegt directeur René Molendijk. “Deze jongens hebben vaak een grote betrokkenheid bij het werk. Dat maakt het voor mij waard om in die jongens te investeren. De extra tijd heb ik er dan graag voor over.” De stagiairs zijn trots op hun baan en laten zien tot heel wat in staat te zijn. “Waar vroeger vooral gekeken werd naar wat zij niet meer konden, kijken we nu vooral naar wat zij nog wèl kunnen. Dat is vaak meer, dan je denkt”, aldus Molendijk. “Ze zijn leergierig, niet arrogant en geven graag iets extra’s voor het bedrijf. Door ze deze kans te bieden, voorkomen we dat zij in ‘de kaartenbak’ terecht komen.”

Netwerk

De laatste jaren heeft Molendijk zes stagiairs van de praktijkschool gehad. Twee daarvan kregen uiteindelijk een aanstelling bij het bedrijf. Inpassing in het bedrijf moet soepel verlopen. Daarom werken de betrokken partijen veel samen. Molendijk: “Ik heb regelmatig contact met de stagebegeleiders. Klassen komen ook bij ons kijken om te zien hoe het hier gaat.” De gemeente zoekt ook partners in dit proces. Samen met de ondernemers wordt gezocht naar een passende plek in het bedrijf voor leerlingen van de praktijkschool.

De gemeente biedt, samen met het Werkgeversservicepunt, daarbij de benodigde ondersteuning. Zo ontstaat een netwerk van onderwijs, bedrijfsleven en gemeenten die hetzelfde doel nastreven. “Het is prettig dat de gemeente mij niets oplegt, maar juist in overleg naar oplossingen zoekt. Dat geeft mij als ondernemer de kans om mee te denken,” vertelt Molendijk.

Samenwerking op werkvloer

De medewerkers van Molendijk hebben geen problemen met ‘de nieuwe collega’s’. “Het begin was niet altijd makkelijk. De veiligheid tijdens het werk en de discipline aanhalen ging niet vanzelf. Maar de vaste medewerkers groeiden snel in hun rol van begeleider, weet Molendijk. “We bespreken met elkaar wat de nieuwe medewerkers gaan doen en hoe dat past in werk van de vaste medewerkers. Eerst is dat vooral meelopen, later kunnen zij meer verantwoordelijkheid krijgen.” Inmiddels heeft de gemeente gesproken met een aantal ondernemers, zoals Kemira en Nippon om de mogelijkheden van garantiebanen te bekijken. Dat leidt soms al tot resultaat. Molendijk is in ieder geval blij met de garantiebanen: “Het geeft veel voldoening als je er samen voor kunt zorgen, dat mensen met een arbeidshandicap niet in een uitkering terecht komen,maar via een garantiebaan zelfstandig deelnemen aan het arbeidsproces deelnemen.”

Sinds 1 januari 2015 moeten gemeenten volgens de Participatiewet invulling geven aan de tegenprestatie naar vermogen. Daarbij gaat het om onbetaalde, maatschappelijk nuttige activiteiten van beperkte duur en omvang voor mensen met een bijstandsuitkering. We spraken over dit onderwerp met een ervaringsdeskundige. Marius van Meurs las in een tijdschrift een artikel over de uitvoering en verschil in aanpak van de gemeenten: “Dit bracht mij op het idee om als werkzoekende mijn ervaringen met de tegenprestatie aan het papier toe te vertrouwen.”

Niet stil zitten

Na 31 jaar in loondienst en aansluitend 7 jaar als zelfstandige gewerkt te hebben, werd Marius werkloos. Hij was inmiddels de 55 jaar gepasseerd. “Ik kon solliciteren wat ik wilde, maar ik vond geen baan in loondienst.” Voor een ww-uitkering kwam hij als zelfstandige niet in aanmerking, dus werd het een bijstandsuitkering. “Maar ik wilde niet stil blijven zitten”, vertelt Marius, “en daarom ging ik 2 jaar geleden vrijwillig bij een museum in Schiedam als assistent van de conservator aan de slag.” “Als geboren en getogen Schiedammer ben ik tevens medeoprichter en -beheerder van een Facebook-pagina over Schiedam met gemiddeld 20.000 volgers per week vanuit 44 landen in de wereld.”

Kansen

Spijkenisse zat in 2014 nog volop in de perikelen van de samenvoeging met Bernisse en werd met ingang van 2015 de gemeente Nissewaard, tegelijk met de invoering van de Participatiewet. “Desondanks ontving ik al snel een uitnodiging van Yvonne Snoep, werkadviseur bij de gemeente Nissewaard”, vervolgt hij z’n relaas. “We spraken over de mogelijkheden om voor zover ik dat kon een tegenprestatie te leveren. In mijn geval werd ik vanwege mijn werkervaring en opleidingen gekwalificeerd als ‘high potential’, maar wel met een lichamelijke beperking door een ernstig auto-ongeval.” Allereerst volgde een aantal trainingssessies in een groep andere ‘high potentials’ waarin onder meer de mogelijkheden en kansen voor mensen zoals Marius uiteengezet werden.

Verbeteringen in beeld

Vervolgens werd hij uitgenodigd voor enkele vervolggesprekken en werd hij tegenprestatie assistent van Harry Bos, de wijkcoördinator Spijkenisse Zuidwest van Nissewaard. Bij zijn eerste opdracht moest hij een aantal stukken lezen en archiveren, zodat hij zich al snel een beeld kon vormen van het werk van de wijkcoördinator. Ook het fotobestand moest geordend en opgeborgen worden. “Dat bestaat uit foto’s van situaties in de wijken Vogelenzang-Zuid, De Akkers en Vriesland voor en na de verbeteringen die daar zijn uitgevoerd. “Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik onder meer foto’s ga maken en de website ga bijhouden waarin deze met tekst en uitleg geplaatst gaan worden”, zo weet Marius. Voor de inwoners en andere belangstellenden is een en ander te volgen op de www.spijkennisse-zuidwet.nl.

Afstemming

Intussen werd een trajectplan-tegenprestatie gemaakt, een soort arbeidsovereenkomst, afgestemd op voor mijn tegenprestatie relevante voorwaarden. Zijn werktijden zijn afgestemd op de aanwezigheid van de wijkcoördinator en Marius’ afwezigheid vanwege zijn vrijwilligerswerk voor het museum. Marius heeft inmiddels een toegangspas en eigen account en kan dan ook bij afwezigheid van de wijkcoördinator werkzaamheden verrichten.

Plezier

Al na een aantal werkdagen kan Marius zeggen dat hij zijn tegenprestatie met plezier levert. “Wie weet kom ik in de toekomst in aanmerking voor een vaste baan in die richting. Ik heb zeker niet het gevoel dat ik gezien word als een gratis arbeidskracht en ik kan op deze wijze een nuttige bijdrage leveren aan de maatschappij, in dit geval de wijk Spijkenisse Zuidwest en zijn inwoners.” Als het aan Marius ligt blijven zijn ervaringen met de tegenprestatie niet ongebruikt op de plank liggen. “Ik vind het leuk om mijn ervaringen met anderen te delen. Bijvoorbeeld tijdens een terugkomdag voor de groep waarmee ik de trainingsdagen heb mogen volgen,” zo sluit Marius het gesprek af.