Gezinshuis Van den Boom*:
“Een kind kun je niet zomaar overplanten”
Een half jaar na het laatste gesprek (Magazine De Klinker, december 2015) zijn we weer op bezoek bij gezinshuis Van den Boom. Het gezinshuis bestaat uit gezinsouder Lotte, echtgenoot Darrel, hun kinderen Rick en Jeroen en hun andere kinderen Quinnie, Bart, Linda en Sacha. We focussen ons op hun andere kinderen. Ze wonen hier, omdat hun biologische ouders niet goed genoeg voor hen kunnen zorgen. Toch zorgen Lotte en Darrel er zoveel mogelijk voor dat Quinnie, Bart, Linda en Sacha contact met hun familie blijven onderhouden. “Dat is belangrijk, maar er zijn wel grenzen aan”, stelt Lotte.
Lotte vertelt dat de moeder van Quinnie in Maassluis woont. Ze hebben vorig jaar een gezinstraining gevolgd. Is de moeder er klaar voor dat Quinnie weer thuis komt wonen? Lotte: “Dat is de vraag. Tot de zomervakantie blijft ze hier. Haar moeder moet er nu achter komen of ze voor haar dochter kan zorgen en wat ze voor hulp nodig heeft. De voogd blijft waarschijnlijk betrokken, maar in Maassluis is de jeugdhulp anders geregeld dan in Krimpen. Het is lastig om tegelijkertijd voor
Quinnie te zorgen en ook het contact met haar moeder te verbeteren.”
Hoe ziet Linda (12) de toekomst?
Linda zegt beslist: “Ik blijf hier, ik ga niet meer bij mijn ouders wonen. Alleen ga ik af en toe op bezoek.” Lotte zegt: “Je hebt nieuws…” Linda: “Ja, ik krijg een zusje, voor de derde keer word ik zus. Ik heb al een broer, die woont in Oostvoorne in een woongroep en nog een zusje ergens anders in een pleeggezin. Nu krijg ik weer een zusje. “Mag het nieuwe baby’tje wel bij je ouders wonen?”
Linda: “Sowieso niet, mijn andere zusje mag ook niet bij mijn ouders wonen. Anders is het best raar, als wij er niet kunnen wonen, en zij dat wel mag.” Er valt een stilte. “Jij hebt hier wel een fijn plekje.” “Ja!”, zegt ze resoluut.
Hoe is dat voor Sacha (12)?
Sacha: “Ik woon hier nog steeds en dat blijft zo.” Lotte: “Jeugdhulp heeft voor haar bepaald dat haar verblijf van korte duur is. Officieel moeten we zoeken naar mogelijkheden van doorplaatsing. Als kinderen niet doorgeplaatst kunnen worden, mogen ze bij ons blijven. Afwijzingen zijn niet goed voor kinderen.”
Sacha heeft wel regelmatig contact met familieleden: “Ik ga op bezoek bij opa en zijn vriendin en daar zie ik soms mijn moeder. Zij woont in België. Verder zie ik weleens mijn tante en mijn nichtje. Oma en haar nieuwe vriend zie ik ook wel vaak.” “Je vader?” “Die ken ik niet, maar dat geeft niet.”
Hoe gaat het met Bart (13) in de brugklas?
Bart: “Het gaat goed hoor…” Darrel: “Hij heeft een echt goed schoolrapport.” Lotte: “Hij heeft alleen moeite met schrijven. We zijn bezig met een dyslexieverklaring. Hij is pienter genoeg, mondeling weet hij het vaak wel.” Bart zit op het Passer College in Rotterdam, waar hij zelf op de fiets of met OV naar toe gaat. Gevraagd naar zijn familie zegt hij: “Daar heb ik juist problemen mee…” Het blijkt dat zijn moeder uitgenodigd was voor zijn verjaardag en dat hij tevergeefs op haar zat te wachten. Lotte en Darrel: “Dit geeft natuurlijk spanningen.”
Verhuizing en operaties
Tussen neus en lippen door wordt verteld dat ze nu echt gaan verhuizen naar een groter huis. En Lotte is net geopereerd aan haar voet en gaat voor haar schouder nog voor de zomer onder het mes. Lotte: “Ja, dat is lastig, maar ik kan het plannen.” Ze hopen voor de Kerstdagen in het nieuwe huis te zitten. Dan is er plaats voor nog twee kinderen. Lotte: “Dat is belangrijk, want er is geen waslijst aan pleeggezinnen.”
*De namen van de gezinsleden en de foto zijn fictief gekozen, omdat zij anoniem willen blijven.