Trots op ons prachtige vak!
Rivas wijkverpleegkundigen Anneke Overduin en Zwanie Versloot zijn bijna dagelijks voor hun cliënten in Hardinxveld- Giessendam in touw. Samen met hun collega’s bieden zij professionele hulp, waardoor cliënten veil ig thuis kunnen blijven wonen.
‘We werken zelfstandig, maar we stemmen de zorg altijd af op de wensen van onze cliënten’, zegt Anneke. ‘Dat doen we samen met hun mantelzorgers. We hebben een mooi beroep.’ ‘Onze cliënten kunnen rekenen op gespecialiseerde zorg, bijvoorbeeld wondzorg, COPD en ondersteuning bij dementie’, verduidelijkt Zwanie. Ook voor dagelijkse ondersteuning kan een beroep worden gedaan op Rivas wijkverpleging. ‘Daardoor is ons beroep vol aandacht en afwisseling. Heb jij dezelfde ambitie en wil jij ons team versterken? Twijfel niet en meld je aan.’
Meer info: Petra de Ruiter, 06 21 56 88 38
‘We werken zelfstandig, maar we stemmen de zorg altijd af op de wensen van onze cliënten’
Leven met een ICD
“Mevrouw van Roggen, dit klinkt niet goed. Ik ga een ambulance voor u bellen”. Wat een kort bezoek aan de huisarts moest zijn, werd het begin van vele ziekenhuisopnames. Bij Petra van Roggen-Einholz (56) werd zeven jaar geleden meerdere hartritmestoornissen geconstateerd. Zij blikt terug op de impact die deze ervaring op haar leven als een hartpatiënt heeft gehad.
“Als huishoudelijke hulp werkte ik in 2011 een aantal dagdelen per week. Na een ochtend of middag werken werd het voor mij steeds moeilijker om van de bank te komen. Zó moe was ik. Het duurde een aantal weken voordat ik naar de huisarts dur fde te gaan. Haar bezorgde blik toen ze naar mijn hart luisterde, vergeet ik nooit meer”.
De huisarts vertelde dat Petra vocht in haar longen had en dat haar hart onregelmatig klopte. Voor de dokter reden om haar patiënt meteen naar het ziekenhuis te sturen. Er werd chronotrope incompetentie en boezemfibrillatie geconstateerd. “Mijn hart klopt te snel, dan weer te langzaam. Dat veroorzaakt allerlei ongemakken zoals hartkloppingen en extreme benauwdheid”. Een pacemaker moest de klachten verhelpen, een onderhuids apparaatje dat met stroomstootjes ervoor zorgt dat het hart in het juiste ritme blijft kloppen.
Helaas keren zes jaar later de vermoeidheid en kortademigheid terug. Uit voorzorg wordt een ICD geplaatst; de ICD geeft, anders dan een pacemaker, een elektrische schok om het normale hartritme te herstellen en kan daarmee een hartstilstand voorkomen. “De ervaring met de ICD opende mijn ogen. Daarvoor had ik de onrealistische verwachting dat het ziekenhuis mij helemaal beter kon maken, maar zo werkt het natuurlijk niet. Deze hartafwijkingen komen nu eenmaal voor in mijn familie. Het enige wat de cardiologen kunnen doen is de achteruitgang van mijn hart zoveel mogelijk vertragen”.
Petra’s leven lijkt niets meer op dat van vóór haar ICD; zo is ze afhankelijk van zeven soorten medicijnen die ze dagelijks moet innemen en moest ze stoppen met haar werk in de zorg, dat haar altijd veel voldoening gaf. Nu moet ze die voldoening uit andere zaken halen. Dat lukt haar aardig, vertelt ze lachend: “Ik vind het heerlijk om met mijn kleindochter te zijn en help mijn buren graag waar ik kan. Daar heb ik nu alle tijd en gelegenheid voor. Straks begin ik met vrijwilligerswerk in de bibliotheek. Dat zal deze hartpatiënt ook wel van de straat houden!”.
Hart- en vaatziekten zijn doodsoorzaak nummer één bij vrouwen. Dit komt omdat ze symptomen als vermoeidheid, pijn tussen de schouderbladen en kortademigheid vaak zien als ongemakken die bij de overgang horen. Heeft u al langere tijd één of meer van bovenstaande klachten? Bespreek deze dan zo snel mogelijk met uw huisarts.
