Jongeren inlooppunt (JIP)kom langs!

Op hun 18e krijgen ze het stempel ‘volwassen’, maar dat zijn ze nog lang niet’, zegt Anita van Loo, van het Jongeren Inloop Punt (JIP) in Helmond. Dagelijks ontmoeten we hier vastgelopen jongeren. We zien vijf problemen waar de meeste jongeren mee worstelen: huisvesting, werk en dagbesteding, geldzorgen, ontbreken van een sociaal netwerk en psychische problemen of een licht verstandelijke beperking. We helpen jongeren op állerlei manieren. Zo hebben we in 2019 gezorgd dat meer dan 100 Helmondse jongeren een dak boven hun hoofd hadden, begeleiden we jongeren naar werk of kunnen we helpen met het regelen van geldzaken.’ Een van deze jongeren is Nando. Hieronder lees je zijn verhaal.

“En toch wilde ook ik gewoon wat iedereen wil. Een huis, een inkomen en een gelukkig leven.”

Nando (20)

“Ik kom uit een gebroken gezin, waar altijd veel problemen waren. Zelf was ik ook niet altijd de gemakkelijkste. Door de problemen thuis ging ik op straat hangen. Ik had ‘schijt’ aan alles en iedereen. Gelukkig was er een jongerenopbouwwerker van Bijzonder Jeugdwerk met wie ik soms een praatje maakte. Er was eigenlijk binnen mijn netwerk niemand om op terug te vallen, niemand die echt voor me klaar stond. Geen inkomen, oplopende schulden en uiteindelijk op straat. Dakloos.

“Het was voor mij heel moeilijk om hulp te zoeken”

“En toch wilde ook ik gewoon wat iedereen wil. Een huis, een inkomen en een gelukkig leven. Huisje, boompje, beestje, zeg maar. Toen ging ik naar het JIP. Het was voor mij heel moeilijk om hulp te zoeken, om te praten over mijn problemen, om weer vertrouwen te krijgen in anderen, om vol te houden en mijn problemen aan te pakken. Gelukkig had ik toch een handjevol mensen om mij heen die me daarin steunden. Samen dingen aanpakken, zelf dingen durven doen, leren van een ander, leren om trots te zijn op mezelf. Ik ben nu 20 jaar en moet nog steeds veel leren. Maar met een beetje hulp moet dat gaan lukken. Nu heb ik mijn eigen plek, mijn eigen inkomsten en ik ben schuldenvrij. Dat neemt niemand me meer af. De toekomst lacht me weer tegemoet.”

‘Dankzij SMO

kan ik het hoofd koel houden’

Overzicht krijgen in de financiën, ondersteuning bij een lastig gesprek of gewoon even stoom afblazen. Stichting Maatschappelijke Opvang (SMO) Helmond heeft de afgelopen 20 jaar veel betekend voor Robert.

Samen met zijn vrouw woont Robert in een woning in Mierlo-Hout. Daar wordt direct duidelijk wat de hobby is van de Helmonder: miniatuurauto’s verzamelen. Hij glundert als hij ze laat zien. ‘In 2000 heb ik zelf hulp gezocht, vertelt hij, terwijl hij zijn auto’s toont. ‘Ik had een flinke schuld omdat ik een lening was aangegaan. Eigenlijk had ik die nooit mogen krijgen, want ik had helemaal geen inkomen.’

Hulp bij geldzaken

Joyce van den Boogerd is de trajectbegeleider van het stel. Ze vertelt: ‘Elke week komt er een woonondersteuner langs om samen met Robert en zijn vrouw de financiën door te nemen en te praten over wat er bij hen speelt. Want zowel Robert als zijn vrouw hebben het echt niet makkelijk gehad.’

Robert leerde zijn partner kennen via Senzer. Ze zijn gelukkig samen, maar overzicht houden op de financiën bleek een probleem. En dus riepen ze hulp in. Robert kan er zelf wel om lachen: ‘Wij kunnen niet met geld omgaan.’ Joyce vertelt: ‘In eerste instantie is het de bedoeling dat we mensen zo veel mogelijk zelf laten doen, maar als het niet gaat, dan helpen wij.’

Vertrouwen

De vertrouwensband tussen de woonondersteuner en het stel is hierbij cruciaal. ‘Niemand anders kan of mag ons helpen. Bij SMO kennen ze ons verhaal, dat is heel belangrijk voor mij!’ SMO ondersteunt Robert ook bij doktersafspraken. Hij viel door een medische ingreep bijna 200 kilo af, maar kreeg last van bijwerkingen. ‘Ik word tijdens zo’n afspraak snel boos’, vertelt hij. ‘Dan loop ik weg.’ De ondersteuner van SMO helpt hem dan om stoom af te blazen. Ook daagt ze hem uit om aan te geven wat hem dwars zit.

één aanspreekpunt

Robert en zijn vrouw hebben voor hun vragen rondom geld en gezondheid dus één aanspreekpunt. ‘Ook al heb ik geen afspraak, ik bel even en het komt goed.’ Joyce: ‘We merken dat Robert en zijn vrouw dit waarderen. Zo ontvangen we elk jaar een verjaardagskaart van het stel. Mooi, toch?’