‘Ik voel me gezien en gehoord’

De toekomstdromen van Rkia Jouhri vielen in duigen toen ze 15 jaar oud was. ‘Ik volgde een opleiding tot secretaresse en alles was nog mogelijk in de toekomst. Tot er een goedaardig gezwel in mijn knie gevonden werd en meteen reuma artritus werd vastgesteld…’ Inmiddels is ze 38 jaar, enorm positief en heeft ze samen met haar partner een dochter van net 4 jaar. Ze vertelt over ups en downs, de hulp die ze krijgt en de zoektocht naar een gelijkvloerse woning.

Ik voel me eindelijk gezien en gehoord. Ik krijg ondersteuning van Inge, een medewerker uit het sociaal team. Het is zo fijn dat ik haar gewoon even een berichtje kan sturen als ik ergens mee zit. Ze is heel benaderbaar en geeft echt om mij, dat waardeer ik heel erg’, vertelt Rkia.

Niet zichtbaar

Ze woont met haar gezin in een appartement in het centrum van Helmond, op de eerste verdieping. ‘Om mijn dochter naar school te brengen of op te halen, moet ik twee trappen op of af. En dat valt me zwaar, heel zwaar. Ik heb vanwege mijn aandoeningen een beperkt voorraadje energie. En zodra ik door die energie heen ben, kan ik niets anders dan op bed of op de bank liggen. Mensen zien niets aan mij. Ik hoor dan ook wel eens: ben je depressief? Je ligt nu alweer op de bank. Maar nee, ik ben niet depressief, ik heb heel veel pijn!’

Menselijk en begripvol

Een tijd terug kreeg Rkia contact met Inge en dat ziet ze nog steeds als een enorm cadeau. ‘Voor mij was het echt een verrassing. Ik vind het heel fijn hoe de zorg en ondersteuning in Helmond op dit moment is geregeld. Heel menselijk en begripvol. Inge kijkt met mij naar wat mogelijk is. Zo zijn we nu op zoek naar een gelijkvloerse woning. Dat zou echt veel schelen.’ Rkia heeft al naar een woning gekeken, maar wil wel graag in het centrum blijven wonen. ‘Hier is alles dichtbij en onze dochter gaat hier naar school. Ook wordt gekeken of een scootmobiel een mogelijkheid is, al weet ik nog niet of ik die stap durf te zetten. Ik doe nu veel met mijn auto. Voor veel mensen ben ik gewoon een huismoeder, ze zien niet dat ik ziek ben. Met een scootmobiel is dat wel heel zichtbaar. Dat vind ik nogal een stap.’

Koos Konijn

Hoe kijkt Rkia naar de toekomst? ‘Mijn ziekte is tot nu toe alleen maar verergerd, ik zal meer klachten en pijn krijgen. Soms steekt het wel als ik zie wat voor carrière mijn vriendinnen hebben gemaakt en dat ze een paar keer per jaar op vakantie gaan. Die kansen heb ik niet gekregen.’ Ze kijkt ondertussen ook met een grote glimlach naar haar dochter. ‘We zijn dit weekend naar een Roompot-park geweest, daar heeft ze Koos Konijn gezien. Dat kost mij heel veel energie, maar als ik haar dan zie lachen denk ik: pijn heb ik toch, dan kan ik dat maar beter hier hebben. Als zij lacht en straalt, ben ik ook gelukkig.