Mevrouw Reuser en haar dochter hebben het samen goed voor elkaar Unieke laatste levensfase samen

Die paar maanden groeiden uit tot inmiddels een paar jaar. En inderdaad het zijn bijzonder waardevolle jaren voor moeder en dochter die zo verschillend van karakter zijn. “Ik vond het in het begin wel moeilijk om afhankelijk te zijn van mijn dochter”, bekent mevrouw Reuser. “Het gaat ook niet altijd makkelijk.” Lidwien erkent: “We zijn allebei stik eigenwijs. Maar ook al hebben we wel eens woorden, ik vind het vooral heel gezellig samen; een bijzondere tijd. We hadden nooit zo’n hechte band. Zij is heel nuchter, ik ben veel emotioneler. Dat heb ik van mijn vader.”

Wordfeud

Pa Reuser is al in 1990 overleden aan een hersenbloeding. Hij was burgervader van St. Janssteen in Zeeuws Vlaanderen (waar Lidwien tot haar elfde woonde) en vervolgens in het Limburgse Sevenum. Het tijdperk van de iPad kwam ver na zijn dood. Mevrouw Reuser is er zeer bedreven mee. “Ik zit op facebook en speel Wordfeud, onder andere met mijn schoonzus en kleinkinderen.” Ook e-mailen gaat haar prima af. Fijn, want ze is niet meer goed te been en zit veel in haar stoel. “De iPad is voor mij echt een uitkomst!”

Levenslust

‘Meestal’ zit mevrouw Reuser nog vol levenslust. “Er is vaak weer iets om naar uit te kijken. Zoals morgen de verjaardag van mijn zoon op een Amsterdamse woonboot.” En hier in Brummen is ze ‘de oma van half Brummen’. “Mijn vrienden noemen haar oma Reuser en komen ook als ik er niet ben gewoon bij haar op bezoek”, vertelt Lidwien. “Het is fijn dat er zo’n netwerk is ontstaan waar we op terug kunnen vallen. Ook hebben we inmiddels een Persoonsgebonden Budget voor 3 uur per dag.”

Maarten

Inmiddels is er een nieuwe liefde in het leven van Lidwien, Maarten, die bij beide vrouwen is ingetrokken. “Maarten is echt een cadeau uit de hemel”, vindt Lidwien. “Ik voelde mij in het begin net een puber van 16 die moest vragen of hij mocht blijven slapen. Maarten was meteen heel ontroerd over de wijze waarop wij met elkaar omgaan en hij zorgt zelf ook heel goed voor mijn moeder. Hij is eigenlijk veel liever voor mijn moeder dan ik ben. Ik ben soms wel erg streng, maar dat was mijn moeder vroeger ook”, stelt ze lachend vast. Mevrouw Reuser grijnst: “Dat klopt.”

Spiegel

Maarten heeft een hele bijzondere en goede rol gespeeld in de band tussen moeder en dochter. “Het is niet mijn moeder, waardoor ik wat meer afstand kan nemen en beide vrouwen soms een spiegel kan voorhouden”, legt Maarten uit. “Het belangrijkste is eigenlijk dat Lidwien meer inzicht krijgt. Ze ziet hoe ik dat doe en denkt dan ‘oh, zo kan dat ook’”. “Hij vertelt bijvoorbeeld vaak uit zich zelf over wat hij meemaakt”, zegt Lidwien. “Ik wacht al mijn hele leven op de vraag ‘hoe gaat het met je en wat heb je meegemaakt vandaag?’, maar ik zie nu in dat als ik gewoon zelf begin met vertellen dat mijn moeder dan heel geïnteresseerd luistert.” Of zoals Maarten het omschrijft: ‘als de een begint met bewegen, gaat de ander vanzelf mee!’