De penningen werden geteld, Jan Struijk werd benaderd en die bleek bereid de sloep van de hand te doen. Gelukkig bezitten Gijs en Johan een mooie loods, dus daarin kon het werk een aanvang nemen. Tijdens het gesprek kwam meerdere malen naar voren dat als ze van te voren geweten hadden wat ze allemaal tegen zouden komen, ze zich misschien wel even achter de oren gekrabd hadden. Echter, wie A zegt… moet soms op de blaren zitten. De sloep moest kaal en dat was een hele klus. Al die lagen verf die er door generaties WBS’ers opgesmeerd waren, kwamen er met geen mogelijkheid af. Gelukkig was er een bedrijf dat de sloep wel voorzichtig wilde stralen, maar dat kon alleen aan de wal. Dus: ‘Heemskerck’ op de trailer (krap 2 ton ‘kale sloep’) en het land in. Om een lang verhaal wat in te korten: het houtwerk werd van binnen en buiten voor 90% schoongespoten en Gijs en Johan kwamen in aanraking met Ed Jansma van Edwood (www.edwood.nl) in Garijp, die een onmisbare vraagbaak en adviseur voor de beide amateur-restaurateurs werd. Hij kwam ook met het idee de sloep te draaien omdat je zo makkelijker aan de romp werkt – zo gezegd, zo gedaan.

De oude ‘nieuwe’ diesel van Petter was een verhaal op zich. Na 30 jaar stilstand en niet getornd te zijn, waren er slechts enkele tornen voor nodig om het ding weer aan de praat te krijgen. Niet dat het ooit aan de nieuwe uitstootnormen zal gaan voldoen, maar het is prachtig om het karakteristieke geluid weer te horen. Verder was het een hele opgaaf om de details van het interieur weer boven water te krijgen. Vele fotoboeken werden daartoe doorgeploegd en geheugens moesten worden opgefrist. Ook moesten er keuzes gemaakt worden. Een nieuwe tijd vraagt soms nieuwe oplossingen. Een aantal onhandige keuzes uit het verleden werd rechtgezet en er werd enige luxe aangebracht (lieren, dieptemeter, dyneema stagen). Aan de andere kant: het oude tuig (nieuw in 1986) kon gewoon gebruikt worden en is nog net zo fel oranje als toen het bij De Vries in Lemmer de zeilzak in ging. Het vaantje (waarschijnlijk een ‘oude’) kwam nog boven water uit de erfenis, alsook een aantal blokken. Voor het terugbouwen van het interieur en het vervaardigen van een definitief berghout was natuurlijk een behoorlijke hoeveelheid hout nodig. Hierbij is gebruik gemaakt van teakhout dat door het Terschellinger duikteam Ecuador in 2004 werd geborgen uit het fregatschip ‘Ursula’, dat in 1889 verging op de Terschellinger gronden. Tijdens de restauratie hebben Gijs en Johan zich heel wat scheepsbouwtechnieken eigen moeten maken. Ze hebben hout leren buigen, naden leren vullen, waterlijnen moeten bepalen, etc. Gelukkig vullen ze elkaar in vele opzichten aan.