in het zonnetje

Wat voor werk doe je? En wat doe je zoal in je vrije tijd?

Tineke: “Ik heb HBO-milieukunde gedaan, daarna ben ik adviseur bodemkwaliteit geworden bij een adviesbureau. Op dit moment ben ik op zoek naar een nieuwe uitdaging, iets meer in de praktische richting. En wat ik zoal in mijn vrije tijd doe? Naast roeien?”, zegt Tineke lachend. “Ik heb een hond, Luka. Die heeft veel energie en wij wandelen veel samen. Verder heb ik een motor en ik vind het heel leuk om daarmee op pad te gaan.”

Wanneer ben je begonnen met roeien?

“Dat was in 2003. Ik studeerde in Leeuwarden aan het Van Hall Instituut en werd lid van de studentenvereniging Osiris. Zij hadden een eigen sloep. In eerste instantie leek het mij niets, ik ben vrij klein van stuk en vooral de mannen deden aan roeien. Maar toen ik een vriend van mij ging helpen met het onderhoud van de sloep, werd mijn nieuwsgierigheid toch gewekt. Na mijn eerste wedstrijd, MPM, was ik meteen om. Het was eigenlijk heel gemoedelijk allemaal en ondanks mijn lengte ging het roeien prima!”

Wat vind jij zo bijzonder aan deze sport?

“Het is het hele roeiwereldje wat het zo leuk maakt. Je hebt echt een familiegevoel, al is dat natuurlijk wel een beetje team afhankelijk. Kijk, de meesten nemen het heel serieus. Iedereen traint hard en gaat tot het gaatje bij wedstrijden. Maar dan dat biertje achteraf, dat maakt het zo mooi. Roeien is voor mij ook een perfecte uitlaatklep, vanwege mijn ADHD. Dan kom ik in een soort hyperfocus die voor mij heel fijn is. Ik heb een hoop vrienden gemaakt bij het roeien, vooral omdat ik veel inval bij andere ploegen. Zowel bij trainingen als bij wedstrijden. Bovendien kan ik in het roeien heerlijk mijn energie kwijt. Ik heb bij veel ploegen geroeid, maar ben nu bij roeiploeg Utrecht echt op mijn plek.” Tineke vult aan: “Soms ben ik echt wel een flapuit en dat brengt mij dan wel eens in de moeilijkheden. Maar ik bedoel het absoluut niet verkeerd en dat weten mijn ploeggenoten ook.”

Welke wedstrijd is jou het meest bijgebleven?

“Dat is een makkelijke vraag. De HT-Race van 2005! Mijn allereerste kennismaking met de HT-Race en wat voor één… Vol goede moed begonnen wij met onze ploeg aan de wedstrijd. Golven klapten over de sloep, we stuiterden alle kanten op: prachtig was het”, glundert Tineke. “Maar zo zwaar. Op een gegeven moment was daar een boei, die wij niet meer voorbijkwamen.

Volgens de stuurvrouw hadden we twee opties, want opgeven deden we niet. Óf we roeien naar Vlieland. Óf we gaan vanaf nu rechtstreeks op Terschelling af, recht over de zandbank. We raakten vast en onze slagroeier bedacht zich geen moment, hij begon de sloep te duwen. Toen er voldoende water was, is hij ingestapt. Iedereen was helemaal kapot, we hadden het ijskoud, maar wat een gevoel van saamhorigheid! Toen we aankwamen in de haven begon het al te schemeren.

De kade was bijna helemaal leeg en de sloep die voor ons aankwam ontstak een lichtkogel om te vieren dat ze er waren. Het was bizar en overweldigend, maar ook legendarisch. Bijna zes-en-een-half uur deden we over de oversteek. En omdat we een tijdwaarnemingsschip gemist hadden, werden wij helaas niet geregistreerd. Dat is wel jammer, anders was de komende HT-Race officieel mijn vijftiende geweest.”

Wie wil jij voor de krant van 2023 nomineren als markante roeier?

“Ik wil Marijn de Haas nomineren, van Roeivereniging Makkum; team Twirre. Hij roeit al net zo lang als ik roei en wij zijn inmiddels goede vrienden geworden. Ik waardeer hem heel erg.”