Swolla, de nautische parel van de Zwolse Grachten
In het vroege ochtendgloren raken de eerste zonnestralen de Sassenpoort. Een meerkoet zwemt voorbij in de gracht, ze bouwt haar nest onder de grote fontein. De bekende Zwolse grachten-schildpad klimt op zijn steen om een blik te werpen op het beginnende zaterdagochtend verkeer in de stad. Vanuit de bocht onder de Sassenpoorterbrug, verschijnt de roeisloep ‘Swolla’, de nautische parel van de Zwolse grachten.
Met haar gestroomlijnde postuur en het houtwerk in de lak als nieuw, is het bijna niet voor te stellen dat deze achtpersoonssloep ooit bijna van ellende uit elkaar viel. De overnaadse mahoniehouten sloep stamt uit 1952. De originele naam van dit type boot is Montague Whaler, gebruikt tijdens de walvisvaart. Deze dame droeg daarom de naam ‘De Witte Walvis’ en er kon mee geroeid en gezeild worden. Ze was zelfs een heuse tweemaster.
Achterin de sloep zijn de letters en nummers WO 962 1952 nog zichtbaar. Deze staan voor het feit dat ze in Willemsoord (een oude rijks/marine scheepswerf) is gemaakt met bouwnummer 962 in het desbetreffende bouwjaar. De sloep heeft zelfs aan ‘de Zeven Provinciën’ gehangen, een fregat van de Koninklijke Marine. In 2009 is de sloep verkocht aan Stichting Sloeproeien Almere. Ze kreeg de naam ‘Waternimf’ en maakte met haar nieuwe FSN-nummer haar eerste zeemijlen binnen de wedstrijdwereld van het sloeproeien.
Ondertussen worden er al een tijdje plannen gesmeed binnen de Zwolse grachten om een Zwolse sloeproeivereniging op te richten. Ervaren sloeproeisters Marije van de Bor en Marijke Sterkenburg trekken uiteindelijk de stoute schoenen aan en ‘Sloeproeivereniging Zwolle’ wordt in 2016 geboren. Via Jan van Rees mogen zij kennismaken met de inmiddels behoorlijk verwaarloosde ‘Waternimf’ en de dames vallen in katzwijm. Onmogelijk lijkt het, om de Waternimf weer op te lappen. Echter, met hulp van onder andere Elles Hetebrij, eigenaresse van cafe Hetebrij en oud-sloeproeister, weten zij een aantal investeerders te strikken en schaffen zij de grande dame aan.
Dankzij de hulp van heel veel vrijwilligers is het de Zwolse vereniging gelukt nieuw leven in de ‘Waternimf’ te blazen. Met name de assemblage door Frans van der Doe voorafgaand aan de renovatie is noemenswaardig. De technische kennis van de heren en het engelengeduld van de dames tijdens het kaal maken van de sloep hebben ervoor gezorgd dat zij schittert als nooit tevoren. En met een nieuwe naam is de renovatie compleet: ‘Swolla’, een verwijzing naar hoe Zwolle vroeger heette.
Dertigjarig jubileum
Paulien Kooijman van Terschelling roeit dit jaar haar 30e HT-Race met roeiploeg TS7. “We begonnen in ’84 met een geleend sloepje. Inmiddels zijn er veel wisselingen in de roeiploeg geweest en roeien we in onze eigen zesmanssloep ‘Lady Killer’. Roeien is een prachtsport”, vindt Paulien. “Alles valt van je af zodra je de sloep in stapt.”
“In de jaren ’80 werkte ik in verzorgingstehuis het Avondrood, tegenwoordig bekend als ‘De Stilen’. Met allemaal verzorgsters startten we het roeiteam ‘TS7’ en mochten we een sloepje lenen. In 1986 heeft iedereen geld ingelegd en konden we een eigen sloep aanschaffen: de Marie Kerstholt.” Paulien blikt terug: “Black Magic, zo heette een andere sloep waar wij in roeiden. Gesponsord door Sportschool Schroor. Als we dan gingen trainen, namen we koffie, thee en koekjes mee. Op het Wad zochten we een boei om de sloep aan vast te leggen en even pauze te nemen. Mooie tijden.”
“Ik heb op alle plaatsen geroeid, maar stuurboord slag vind ik de mooiste plek. Omdat we dit jaar weer een aantal nieuwe dames in het team hebben zitten is er het één en andere gewisseld in de sloep. Dit jaar roei ik voor het eerst op de bakboord-kant. Heel spannend”, vindt Paulien. Ze proberen binnen vier uren de finish op Terschelling te bereiken. “We zijn een uitstervend ras, met de zesmansboot. Maar het is bijzonder, je doet het maar wel mooi met z’n zessen.” Paulien vertelt dat je het met een goede conditie alleen niet redt. “Denk maar niet: ‘dat doe ik zo even, die HT-Race roeien.’ Je moet het ook op karakter doen.”
De Terschellingse roeit dit jaar haar 30e HT-Race en dat wordt meteen de afsluiter van haar roeicarrière. “Ik zou al eerder stoppen, maar ik vind het veel te leuk. We trainen nu zo’n drie keer in de week en het is heerlijk. Soms heb je een drukke dag gehad op werk, en kun je op zien tegen de training van ’s avonds. Maar als je eenmaal in de sloep zit, valt alles van je af. Het is een ontspannende inspanning, en een inspannende ontspanning”, lacht Paulien. “We wonen op een prachtig stukje wereld en dat maakt de HT-Race voor ons Terschellingers toch wel heel speciaal. Je roeit naar huis.”
43e Harlingen-Terschelling Sloeproeirace