Hulp vragen? Schaam je er niet voor!

Wendy (41) liep vast in de strijd met haar puberdochter. Ze overwoog hulp te vragen, maar dacht ook ‘Ik ben toch geen loser? Ik kan toch mijn eigen kind wel opvoeden?’ Ze zette zich over haar schaamte heen en stuurde ons een e-mail. Dit is haar verhaal.

‘Liever vier kleuters dan één puber’, dat is wat ik vond, nu zo’n jaar geleden. Mijn dochter van 13 begon te puberen en zelf stond ik aan de start van de overgang. We zaten allebei tjokvol hormonen: dat is geen goede combinatie!

Er was constant strijd in huis. Over huiswerk, over kamers die opgeruimd moeten zijn en over gedrag. Ik verstikte mijn dochter door overal bovenop te zitten, wist me geen raad met haar en elke dag was er wel een ruzie of meningsverschil. We raakten steeds verder van elkaar verwijderd.

Zo kon het niet langer. Maar hoe het nu verder moest? Ik wist het niet. Eerst las ik boeken over het puberbrein. Daarna deed ik mee aan de Puberchallenge van het CJG. En uiteindelijk dacht ik: zou ik een mailtje wagen aan het CJG voor hulp? Gewoon om eens te vragen wat zij voor mij kunnen doen? Maar ik twijfelde, want ik was toch geen loser? Ik kon mijn eigen kind toch wel opvoeden? En was het nou allemaal wel echt zo’n probleem?

Na lang nadenken heb ik toch gemaild en zo had ik snel een afspraak met een pedagoog.

Het klikte gelijk. Eindelijk kon ik mijn verhaal eens kwijt bij iemand die niet direct een mening of oordeel had. In een paar sessies leerde ik hoe ik de negatieve sfeer thuis kon ombuigen naar een positieve. Alle dingen waar ik tegenaan liep, kon ik bespreken. Op deze manier was zij een luisterend oor voor mij en kreeg ik advies op maat. Bijvoorbeeld over welk effect mijn gedrag heeft op mijn puberdochter, hoe ik anders kan reageren en welke consequenties logisch zijn voor welk ongewenst gedrag.

Ook toonde de pedagoog mij wat ik al goed deed. Dat was veel meer dan ik dacht! Ik vond dat heel fijn om te horen. Het maakte mij een zekerdere moeder.

Als ik nu kleuters zie, denk ik: wat heb ik toch een heerlijke puber! Natuurlijk gaat het niet vanzelf en soms botst het echt nog wel eens, want mijn dochter is een hele normale puber. Zij krijgt nou eenmaal een eigen mening en probeert de grenzen op te zoeken, maar door mijn contact met de pedagoog van het CJG heb ik geleerd er beter mee om te gaan.

Mijn moeder zei altijd: ‘Opvoeden is het moeilijkste wat er is!’ Wat ik daaraan kan toevoegen is: ‘Iedereen heeft soms even een duwtje in de goede richting nodig.’ Schaam je vooral niet daar om te vragen. •